Atıf Sayısı
3
Görüntüleme
58
İndirme
6
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 251 ve 252. maddelerinde basit yargılama usulü isimlendirmesiyle özel bir muhakeme usulü kabul edilmiştir. Bu usulün uygulanabilmesi için gerekli objektif şartlardan birisi, yargılama konusu suçun adli para cezası ve/veya üst sınırı iki yıl ya da daha az süreli hapis cezası ile cezalandırılmasıdır. Cezaya dair bu sınırın tespitinde suçun nitelikli hallerine dair artırım veya indirimlerin dikkate alınıp alınmayacağı hususunda kanuni bir düzenleme bulunmamaktadır. Mevzuatımızda CMK’nın 47/3, 75/5, 81/1, 100/4, 125/3, 150/3, 171/2, 196/2, 234/1-a-3, 239/1, 251/1, 253/1-c, 272/3-b, 286/2-d ve 286/2-g; 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 71/2, 75/1; 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu’nun 19/2, 21 ve 5726 sayılı Tanık Koruma Kanunu’nun 3/1-a, b maddeleri açısından da benzer bir durum söz konusudur. TCK’nın 15, 66/3 ve 5235 sayılı Kanun’un 14. maddesinde ise nitelikli hallerin dikkate alınıp alınmayacağı düzenlenmiştir. Basit yargılama usulü açısından sorunun çözümüne dair öğreti ve yargı kararlarında farklı fi kirler ileri sürülmüştür. Çalışmamızda, bu farklı görüşler ile mevzuatımızdaki benzer düzenlemelerden bazıları incelenmekte ve soruna dair çözüm önerisi sunulmaktadır.
In Article 251 and 252 of the Criminal Procedure Act No. 5271 a special trial procedure was adopted with the name of the simple trial procedure. One of the objective conditions necessary for the implementation of this procedure is the punishment of the criminal offence subject to trial with a court penalty and/or maximum penalty of two years or less. There is no legal provision in the determination of this limit of punishment on whether increases or discounts on the quality of the crime will be taken into account. In our provisions CMK 47/3, 75/5, 81/1, 100/4, 125/3, 150/3, 171/2, 196/2, 234/1-a-3, 239/1, 251/1, 253/1-c, 272/3-b, 286/2-d and 286/2-g; in terms of Articles 3/1-a and b of the Turkish Criminal Law No. 5237 71/2, 75/1; No. 5395 of the Children's Protection Act No. 19/2, 21 and 5726 of the Witness Protection Act No. 3/1-a and b. Article 14 of the Law No. 15, 66/3 and 5235 of the TCK provides that the qualifying circumstances will not be taken into account. In terms of the simple process of trial, the teaching and judgment of the problem on the solution have been promoted in different fines. In our study, these different opinions and some of the similar regulations in our legislation are examined and proposed a solution to the problem.
Alan : Hukuk
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
