Görüntüleme
7
Educational development in the context of higher education is a field that enhances the overall effectiveness and quality of teaching and learning. As full-fledged modernization was taking place with Mustafa Kemal Atatürk’s leadership in Türkiye to transform the higher education system, the Turkish government invited German-speaking academics who fled their country for political reasons. The University Reform has often been studied from a historical perspective, but no attention has been paid to the field of educational development. This study aims to examine the educational development initiatives of German-speaking émigré professors in higher education in Türkiye between 1923 and 1946. The systematic review research methodology was used by reviewing publications containing the diverse activities and methods carried out during the implementation of University Reform. The professors were given a strict time frame to learn Turkish, teach their courses in Turkish, and be fully responsible for sharing their knowledge with faculty members. These efforts helped establish the bases for long-term continuity in faculty development in Türkiye. This development was not always smooth for either party, but proved to be very beneficial in terms of educational development for newcomers and native faculty members both. The findings show six areas of educational development were implemented in the early Republican era that had a tremendous impact on the higher education system: scholarship of teaching and learning; establishment (recruitment) and retention of new faculty; scholarly writing, libraries, and publications; mentoring; community services; and faculty learning communities.
Yükseköğretim bağlamında eğitim gelişimi, öğretme ve öğrenmenin genel etkinliğini ve kalitesini artıran bir alandır. Türkiye'de yükseköğretim sistemini dönüştürmek amacıyla Mustafa Kemal Atatürk’ün liderliğinde tam donanımlı bir modernleşme yaşandığı bir süreçte, Türk hükümeti siyasi nedenlerle ülkelerinden kaçan Almanca konuşan akademisyenleri ve bilim adamlarını davet etti. O dönemde yapılan Üniversite Reformu sıklıkla tarihsel bir perspektiften incelenmiş, ancak özellikle eğitim gelişimi alanı çok ele alınmamıştır. Bu çalışma, 1923-1946 yılları arasında Türkiye’de yükseköğretimde Almanca konuşan göçmen profesörlerin eğitim gelişimi girişimlerini incelemeyi amaçlamaktadır. Sistematik derleme araştırma metodolojisi kullanılarak, eğitim gelişimi yöntemlerinin ve etkinliklerinin farklı yaklaşım ve türlerini araştırmak için Üniversite Reformu sürecinde gerçekleştirilen çalışmaları içeren yayınlar incelendi. Profesörlere Türkçe öğrenmeleri, derslerini Türkçe öğretmeleri ve bilgilerini öğretim elemanlarına aktarma ve onlarla paylaşmaları konusunda tam sorumluluk sahibi olmaları için katı bir zaman çerçevesi verildi. Bu çabalar, Türkiye'de öğretim elemanı gelişiminde uzun vadeli sürekliliğin temellerinin oluşturulmasına yardımcı oldu. Bu gelişmelerin her iki taraf için de her zaman sorunsuz bir geçiş olmadığı söylenebilir, ancak hem yeni gelenler hem diğer Türk öğretim üyeleri için eğitim gelişimi açısından oldukça faydalı olduğu ortaya çıktı. Bulgular, erken Cumhuriyet döneminde yükseköğretim sistemi üzerinde çok büyük bir etki yaratan altı eğitim gelişimi alanının mevcut olduğunu gösterdi: öğretme ve öğrenme bilimi; yeni öğretim elemanlarının gelişimi (işe alınması) ve tutulması; bilimsel yazılar, kütüphaneler ve yayınlar; mentorluk; toplum hizmetleri; ve fakülte öğrenme toplulukları.
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
