Görüntüleme
14
İndirme
6
Bu çalışma, Aşağı Asi Havzası’ndaki Antakya’nın kırsal çevresinde geleneksel mimarlık kültürünün somut olmayan verilerine ilişkin belgeleme, irdeleme ve değerlendirme gayesiyle kaleme alınmıştır. 2006’dan bu yana dönem dönem sahada gerçekleştirilen araştırma inceleme, söyleşi ve sözlü tarih çalışmalarıyla elde edilen verilere dayanmaktadır. Yöredeki geleneksel mimarlığın aktörleri (mimarlar / ustalar) ve yapım kültürünün somut olmayan bileşenleri (terminoloji ve yapım gelenekleri) hakkındaki derleme verileri (biri 29 mimar/usta ismi ve ilgili bilgileri sunan, bir diğeri 123 terim/deyim ve açıklamalarını içeren) iki geniş tabloda sunulmuştur. Araştırma sürecinde, terminoloji konusunda görüşülen kişilerin belli bir yaşın üzerinde olmasına, ayrıca kendi yöresi dışında farklı kültür, dil ve geleneklerden fazla etkilenmemiş, teknolojik iletişim imkânlarının aktif kullanıcısı olmamış, ağırlıklı olarak da yapı-yapıcılık alanıyla ilgili faaliyeti-bilgileri olan kişiler olmasına dikkat edilmiştir. Böylece, gerçekten geleneğe ait bilgi, terim ve deyimlere erişilmeye çalışılmıştır. Derlemede geçen geleneksel mimar ve ustaların 19. yüzyıl sonları ile 20. yüzyıl ortaları arasında faaliyet göstermiş oldukları anlaşılmıştır. Bu çalışmada derlenen terimler Mersin, Adana, Antep, Urfa, Halep gibi çevre merkezlerin geleneksel halk yapı sanatı terimleriyle karşılaştırılmıştır. Araştırmanın bulguları, yöredeki geleneksel mimarlığın belirli standartlara sahip, bilgisini sonraki nesillere aktaran bir “okul” özelliği de kazanmış olduğunu düşündürmektedir. Özellikle de terminoloji, nitelikli mesleki uzmanlaşma olup olmadığının önemli bir göstergesi olarak vurgulanmaya değerdir.
This study aims to document, examine, and evaluate the intangible data regarding the traditional architectural culture in the region that can be defined as the rural environment of Antakya, the central district of Hatay province on the Eastern Mediterranean coastline. This study has been carried out in the field from time to time since 2006 and is based on data obtained through research, interviews, and oral history studies. The compiled data on the actors in traditional architecture (i.e., architects and building masters) and the intangible components of architectural culture (i.e., terminology and building traditions) around Antakya are classified and presented in two large tables, one including 29 names of architects and masters and related information, and the second with 123 terms and idioms and their explanations. During the study, the researcher paid attention to having the people interviewed about terminology be above a certain age; not have been affected by different cultures, languages and traditions outside their own region; not be active users of technological communication opportunities; and be predominantly people who are engaged in activities and have knowledge related to the field of building and construction. Thus, the study has attempted to reach true information, terms, and idioms belonging to the tradition. Some of the architects and craftsmen mentioned in this compilation are understood to have actively worked between the late-19th and mid-20th centuries. The terms compiled in this study have been compared to the terms concerning traditional folk building art from the surrounding city centers, such as from Mersin, Adana, Gaziantep, Şanlıurfa, and Aleppo. The names, activities, and terminology of the architects who were compiled and evaluated suggest that traditional architecture in the region had the characteristics of a school that possessed and transmitted certain standards. In particular, the terminology is worth emphasizing as an important indicator of whether such a specifically qualified professional specialization had existed.
Alan : Güzel Sanatlar; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
