Atıf Sayısı
1
Görüntüleme
23
İndirme
2
On dokuzuncu yüzyıl sonlarında Anadolu’da artan hayvan hırsızlığı vakalarının en sık görüldüğü vilayetlerden biri Kastamonu’ydu. Hayvan emeğine dayalı tarımsal faaliyetin temel geçim kaynağı olduğu bu mütevazi vilayetin sakinleri açısından hayvan hırsızlığı, sıradan adi bir suç olmanın ötesindeydi. 1890’lardan 1907’ye kadar yoğun şekilde devam eden hayvan hırsızlığı, bölge halkını ziraat yapamaz ve hayvancılıktan elde ettiği temel ihtiyaçlarını karşılayamaz hale getirdi. Bu koşullar altında daha fazla yaşamak istemeyen köylülerden bir kısmı başka bölgelere göç etmeyi düşünmeye başladı. Hayvan hırsızlığının hangi nedenlerden dolayı vilayetin belli bölgelerinde ve özellikle 1890-1907 tarihleri arasında yaygın bir suç haline geldiği ve niçin uzun yıllar boyunca engellenemediği, bu çalışmanın cevaplandırmaya çalıştığı temel araştırma sorularıdır. Bu soruları yanıtlamak için yapılan analiz, araştırmanın üç temel bulgusunu destekleyen verileri içermektedir. Hayvanların Osmanlı toplumundaki belirleyici rolünden yola çıkan bu makale, öncelikle geç dönem Osmanlı İmparatorluğu’nda, hayvanların tarihsel bir aktör olarak değerlendirilmesi gerektiği iddiasını taşımaktadır. Bu çalışma, öte yandan, hayvan hırsızlığı suçunu analiz ederken demografik, sosyoekonomik ve çevresel faktörleri içeren çok katmanlı nedenselliği ortaya koymanın önemine işaret etmektedir. Son olarak, bu suçun engellenmesi için uygulamaya konulan genel hukukî tedbirlerin yerel ölçekteki karşılığının saptanmasıyla, Osmanlı modernleşmesinin hukukî boyutunun farklı bir bakış açısıyla değerlendirilmesini önermektedir. Araştırma, Osmanlı Arşivi belgelerine, Kastamonu isimli vilayet gazetesine, vilayet salnamelerine ve 1890’lardan itibaren yayınlanmış olan çeşitli rapor ve kitaplara dayanmaktadır.
At the end of the nineteenth century, one of the provinces where increasing animal theft cases in Anadolu were most common was Kastamonu. For the inhabitants of this modest province, where the agricultural activity based on animal labour is the main resource of survival, animal theft was beyond the ordinary crime. The intense animal theft, which continued from the 1890s to the 1907s, made the population of the region unable to get rid of and unable to meet their basic needs from the livestock. Some of the peasants who did not want to live more under these conditions began to think of migrating to other areas. What causes of animal theft have become a common crime in certain regions of the province and especially between 1890-1907 and why it has not been prevented for many years are the main research questions that this study is trying to answer. The analysis to answer these questions includes data that support the three basic findings of the research. This article, based on the determining role of the animals in the Ottoman society, claims that, in the late Ottoman Empire, the animals should be regarded as a historic actor. This study, on the other hand, points to the importance of revealing multi-layer causality, including demographic, socioeconomic and environmental factors, while analyzing the crime of animal theft. Finally, with the determination of the compensation of the general legal measures applied to prevent this crime on a local scale, he suggests that the legal dimension of the Ottoman modernization be assessed from a different perspective. The research is based on the documents of the Ottoman Archive, the province newspaper named Kastamonu, the province releases and the various reports and books published since the 1890s.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
