Atıf Sayısı
1
Görüntüleme
17
İndirme
5
Bu çalışmanın amacı, Türkiye’de 2000 sonrası üretilen ve vizyonda başarı kazanan komedi filmlerindeki taşra görünümlerini Vizontele (Yılmaz Erdoğan, Ömer Faruk Sorak, 2001), Vizontele Tuuba (Yılmaz Erdoğan, 2004), Hükümet Kadın 1-2 (Sermiyan Midyat, 2013), Dedemin İnsanları (Çağan Irmak, 2011) ve Düğün Dernek (Selçuk Aydemir, 2013) filmleri üzerinden nostaljik bir semptom olarak tartışmaktır. Askeri darbe, mübadele ve Kıbrıs Harekatı gibi bir tarihsel olayın gölgesinde ya da cenaze, düğün türünden toplumsal olayların fonunda, erkek karakterin trajik dış sesiyle başlayan bu filmler, birden grotesk pastişlerle tarihsel deneyimi bastıran bir yapıya dönüşür. Bu komedilerde semptom, komik tekrarın bastırma faaliyetinde açığa çıkar ve tarihsel olayın trajik tekrarı, bastırma mekanizması için komedinin hizmetine sunulmuş bir aparattan ibarettir. Bu çalışmada sosyolojik yaklaşımla merkez-çevre, muhafazakarlık-sekülerlik gibi kimlik inşa süreçlerinin ikili yapısına eklemlenen bir taşradan ziyade felsefi bir yaklaşımla tekrarın yenilik doğuran doğasına ilişkin potansiyellikleri barındıran bir taşra tartışması hedeflenmektedir. Bu nedenle temel odağımız, Marx, Kierkegaard, Nietzsche, Deleuze, Lacan, Zizek, Boym ve Zupancic gibi düşünürlerden hareketle, prospective (ileriye dönük) nostalji, fark ve tekrar, semptom gibi kavramlar olacaktır.
The aim of this study is to discuss the appearances of the tassra in the comedy films produced in Turkey after 2000 and successful in vision through Vizontele (Yılmaz Erdoğan, Omer Faruk Sorak, 2001), Vizontele Tuuba (Yılmaz Erdoğan, 2004), Government Woman 1-2 (Sermiyan Midyat, 2013), Dedemin People (Çağan Irmak, 2011) and Wedding Association (Selçuk Aydemir, 2013) as a nostalgic symptom. In the shadow of a historical event such as military coup, exchange and the Cyprus Movement, or in the background of social events from the type of wedding, these films, starting with the tragic external sound of the male character, suddenly turn into a structure that suppresses the historical experience with grotesk pastures. In these comedies, the symptom is revealed in the repressive activity of funny repetitions, and the tragic repetition of the historical event is a device presented to the service of the comedy for the repressive mechanism. This study aims to discuss the potential of the social approach to the dual structure of identity building processes such as central-environment, conservative-secularity rather than a philosophical approach to the nature of re-innovation. Therefore, our core focus, by moving from thinkers such as Marx, Kierkegaard, Nietzsche, Deleuze, Lacan, Zizek, Boym and Zupancic, will be prospective (in advance) nostalgia, differences and repeats, concepts such as symptoms.
Alan : Güzel Sanatlar; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
