Özet:

Kenan Çayır, Türkiye’de İslamcılık ve İslâmî Edebiyat adlı çalışmasında, 1980’li yıllardan günümüze değişerek gelen İslamcılığı, dönemin İslamcı anlayışlarının kavranabilmesi için toplumsal ve siyasal yaşama ışık tutmaları bakımından önemli kültürel metinler olduğunu düşündüğü ‘’hidayet romanları’’ ve ‘’öz eleştirel romanlar’’ bağlamında incelemektedir. İslamcılık kavramı ile yazarın kastettiği, İslam’ı aktörlerden bağımsız sabit bir veri olarak düşünen özcü (essentialist) açıklamaların aksine; İslam’ın ne söylediği değil, aktörler tarafından nasıl yorumlandığı ve kurgulandığıdır. Dolayısıyla İslamcılık kavramı sürekli yeniden yorumlanan sosyal ve siyasal bir pratik olarak ele alınmaktadır (s. 5). Hidayet romanları; modern çağın ‘’ahlâki dejenerasyonuna’’ karşı İslam’ın tek çözüm olarak sunulduğu, toplumsal dönüşme ve İslâmîleşmeyi hedef alan mesaj yüklü anlatılardır.

Anahtar Kelimeler: