Görüntüleme
12
İndirme
1
İ‘râbü’l-Kur’ân üzerine yapılan çalışmaların İslâmî ilimler içerisinde yadsınamaz bir değeri bulunmaktadır. Nitekim Kur’ân’ın anlaşılmasında bu çalışmaların önemli bir rolü vardır. Kur’ân-ı Kerim, genel anlamda Arap dil biliminin, özelde ise nahiv ile belâgatin ortaya çıkması ve gelişmesinde ana etken olarak kabul edilir. Bu nedenle Kur’ân, dil bilimi kurallarının oluşmasında ve yöntemlerin belirlenmesinde müracaat edilen kaynakların başında gelmektedir. Âlimler, Kur’ân’ın doğru bir şekilde anlaşılması, içerdiği mesajlara vâkıf olunması için tespit ettikleri kuralları derlemek üzere çeşitli eserler telif etmişlerdir. Zeccâc (öl. 311) ve öğrencisi Nehhâs (öl. 338) bu alanda çalışmalar yapmış seçkin âlimler arasında zikredilmekte ve eserleri bu alanda yazılmış önemli eserlerden sayılmaktadır. Makalemizde hicrî dördüncü asırda yaşamış bu iki dil bilimcinin i‘râbü’l-Kur’ân metotlarını ortaya koymaya çalıştık. Metotların belirlenmesinde Nehhâs’ın Zeccâc’ın öğrencisi olması ayrıca kayda değer bir husus olarak zikredilebilir. Hoca öğrenci ilişkisine rağmen Nehhâs’ın zaman zaman yöntem ya da uygulama konusunda hocasına muhalif davrandığı görülmektedir. Bu durum belki de etkisi günümüze kadar ulaşmış olan bilimsel özgürlüğün o asırda gelişmiş olarak var olduğunun bir ifadesidir. Ayrıca bu çalışma, söz konusu iki alimin yaşadığı dönem itibariyle Arapçanın nahiv ve sarf kurallarına ne ölçüde vakıf olduğunu göstermektedir. Öte yandan bu tür çalışmalar o dönemde yaşayan insanların Kur’ân’ın anlaşılması noktasında gösterdikleri gayreti ortaya koyması bakımından önemlidir. Çalışmamızda, Zeccâc ve Nehhâs’ın kitaplarını karşılaştırmayı konu edindik. Daha sonra i‘râbü’l-Kur’ân kavramını tanıtarak bu kıymetli iki âlimin İ‘râbü’l-Kur’ân adlı kitaplarındaki yöntem ve üslup farklılıklarını inceledik. Çalışmamızın ilk bölümünde, i‘râbü’l-Kur’ân’ın tarihsel gelişimini ve bu alandaki meşhur eserleri ele aldık. İkinci ve üçüncü bölümde ise Zeccâc ve Nehhâs’ın nesebi, hayatları, ilim ve metotlarına dair âlimlerin görüşlerine yer verdik. Bu iki bölümün sonunda, söz konusu iki âlimin eserlerini telif ederken ortaya koydukları üslup ve metotlara işaret ederek dil, lafız ve belâgat açısından ayetlerin analiz ve i‘râbını yapmada başvurdukları yöntemleri, konunun derinlemesine anlaşılmasını sağlayacak şekilde ayrıntılı bir şekilde ele aldık. Bunun yanı sıra hadislerden ve Kur’ân’ın farklı kıraatlerinden yararlandık, dilbilimcilerin, edebiyatçıların ve müfessirlerin görüşlerine işaret ettik. Ayrıca Arapça atasözlerine, şiirlere ve nesirlere yer verdik. Son bölümde ise söz konusu müelliflerin İ‘râbü’l-Kur’ân adlı kitaplarındaki yaklaşım ve üsluplarını karşılaştırarak, bazı sonuç ve önerilere değindik. Araştırmamızı, Zeccâc ve Nehhâs’ın ulaştığı önemli netice ve önerileri içeren bir sonuç bölümü ile tamamladık.
The Qur’an is the Qur’an, the Qur’an is the Qur’an, the Qur’an is the Qur’an, the Qur’an is the Qur’an. In fact, in the understanding of the Qur’an, these works have an important role. The Qur’an is considered as the main factor in the development and development of Arabic language science in general, and in particular the Nahiv and the document. Therefore, the Qur’an comes in the first place in the formation of the rules of the language and in the determination of methods. The Qur’an is the Qur’an, the Qur’an is the Qur’an, the Qur’an is the Qur’an, the Qur’an is the Qur’an, the Qur’an is the Qur’an, the Qur’an is the Qur’an, the Qur’an is the Qur’an, the Qur’an is the Qur’an. Zeccâc (the death of 311 and his student Nehhas (dead. 338) The works are mentioned among the distinguished scientists who have done work in this field, and their works are considered to be important works in this field. In our article we tried to reveal the methods of these two language scientists who lived in the fourth century of Hicri. In determining the methods, the fact that Nehhas's student of Zeccâc can also be mentioned as a remarkable point. Despite the student's relationship, it is apparent that Nehhas is sometimes opposed to his teacher in terms of method or practice. This situation is
The parsing of the Qur’ān is considered the most virtuous and the highest of sciences. Because it is interested in explaining the meanings of the Qur’ān and making analyzes on them. Early scholars were interested in this science more than later ones and they put forth their experiences by doing their best. In fact, the Qur’ān is considered to be the main factor in the emergence and development of linguistics in general, and syntax and rhetoric in particular. For this reason, scholars have put forward the Qur’ān as a rule and method determinant and have made great efforts in this regard. Thus, in order for the reader to learn the ways of guidance thoroughly and to be aware of the messages to be given, the scholars compiled the rules they came up with and published them in their works based on the sciences of the Qur’ān. Among the distinguished scholars in this field, Al-Zad̲j̲d̲j̲ād̲j̲ (d. 311 h.) and his student al-Naḥḥās (d. 338 h.). As a matter of fact, their books are considered to be among the most famous works of parsing of the Qur’ān. In our effort to highlight their methods, we tried to present a method for parsing of the Qur’ān through two eminent scholars of the fourth century AH. The important issue here is the relationship of the teacher with his student. However, in their works, there were also disagreements about the method or practice from time to time. This is an indication that scientific freedom, influence of which have possibly survived to the present day, was existing previously that time. In addition, such useful studies show how well the people of that period knew the rules of grammar in Arabic, as an indicator of the practice adopted in the approach of these two scholars who did not dwell on the parsing of every word or sentence and did not go into the details of parsing, which is common today. This case will be evident during our study as well. On the other hand, such studies show us the extent of the knowledge that needs to be taught to the children of the people of that century regarding the rules of Arabic in order to understand the Qur’ān, and what needs to be done to reach that level today. This article deals with the comparison between the books of Al-Zad̲j̲d̲j̲ād̲j̲ and Al-Naḥḥās. In this article, after introducing the concept of parsing of the Qur’ān, the comparison of the method and style differences in these two valuable scholars’ books of parsing of the Qur’ān are discussed as well. In the first chapter of our study, historical perspective on the study of parsing of the Qur’ān and the most famous works in that field are discussed. In the second and third chapters, it deals with Al-Zad̲j̲d̲j̲ād̲j̲’s and Al-Naḥḥās’ different points of view, which includes the views of scientists on their ancestry, life, science and their methods. At the end of these two chapters, the styles and methods that these two scholars put forward while compiling their own works, and the methods they used in analyzing and explaining the verses of Qur’ān in terms of lexical, literal, linguistic and rhetoric by giving many examples in a way that will provide, in detail, a deep understanding of the subject. handled in some way. In addition, hadiths and readings of the Qur’ān were utilized and the views of linguists, rhetoricians, commentators and readers are included. References to the words of the Arabs, their poems, prose, judgments and proverbs are also included. In the last chapter, attention is drawn to the comparison between their approaches and styles in their books of parsing the Qur’ān and some results and suggestions. This research is supported by a conclusion that includes the most important results and recommendations of the two scholars.
Alan : İlahiyat
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
