Özet:

Kapitalizmle birlikte tarımsal yapının parçalanması, kırsal alanda iş olanaklarından yoksun kalanların kentlere göç etmesi, kentlerde istihdam sorunu yaratan yoğunlaşma, güvencesiz işlere yönelme, kentlerde zamanla enformel sektörün büyümesi, kentlerdeki mekânsal ve toplumsal farklılaşma gibi gelişmeler kentsel yoksulluğu tanımlamada önemli faktörlerdir. Özellikle 1980‟li yıllardan itibaren, post-fordist üretim tarzının getirdiği esnek çalışma koşulları, kent mekânlarının küresel sermayenin kontrolü altına girmesi ve devletin mekânsal gelişmelere müdahale olanaklarının sermaye lehine tırpanlanması, kentlerde toplumsal ve mekânsal parçalanmayı derinleştirmektedir. Günümüzde kent yoksulluğu; güvencesizleştirme ve dolayısıyla sosyal dışlanmayı önlenemez bir boyuta taşımaktadır. Bu çerçevede araştırmanın amacı, süreklilik kazanan sosyal dışlanma ve güvencesizleştirmenin kent mekânı bağlamında tartışılması, bu iki kavramın yoksulluk sorunsalı üzerinden açıklanmasıdır. Çalışmanın temel problemi, sosyal dışlanma ve güvencesizleştirmenin, kent yoksulluğunun bir sonucu olarak ortaya çıkması ve güvencesizlik ile sosyal dışlanmanın da yoksullukla birlikte birbirlerini yeniden üretmeleridir.

Anahtar Kelimeler: