Görüntüleme
56
İndirme
16
Modernliği üretememiş, kendi iç dinamikleri ile modern olamamış fakat söz konusu olgunun bir proje olarak anlaşıldığı Türkiye gibi toplumlarda modernliği inşa eden aydınlardır. Batı, geçmişi ve bugünü ile süreklilik halinde moderniteyi burjuvazi aracılığıyla inşa ederken bunun Türk toplumunda karşılığı değişme ve devam etme kabiliyet alanı yaratmak isteyen aydınlar olmuştur. Türk modernleşmesi, yüzyıllar boyunca diyar-ı küffar kabul edilene diyar-ı muazzama demek zorunda kalmanın ironik bilincidir. Yani, gelenek, geçmiş, süreklilik ve devam etmek refleksleri batının biricik metodolojisi olmasına rağmen özellikle Türk sağında defansif bir eylem alanını ve devam etme inancını pekiştiren toplumsal sınıflar değil bürokratik kesimler olmuştur. Osmanlı-Türk modernleşmesi sağ ve sol kesim bağlamında, devlet-toplum ve merkez- çevre ile birleştiğinde iki tür modernleşme anlayışını ortaya çıkarmaktadır. Birincisi Fransız-laik modernleşmeyi esas alan Atatürk modernleşmesi, ikincisi ise Anglo-sakson modernleşme olan muhafazakâr modernleşmedir. Osmanlı-Türk modernleşmesinde özellikle Cumhuriyet kadrolarının Fransız aydınlanmacılığını esas alan yapısı, Anglo-sakson gelenekle bütünleşen muhafazakârlık düşüncesi arasında gerilim oluşturmaktadır. Ve bu modernleşme anlayışları içerisinde pozitivizm önemli bir düşün hareketi olarak okunmalıdır. Çünkü söz konusu kavram, Osmanlı’dan Cumhuriyet’e yüzyıllar boyunca dini bilginin tesis ettiği otoritenin yerine, bilimsel hakikatler aracılığıyla milletleşmeyi yerleştirmek niyetiyle esas alınmıştır. Çalışma, Türkiye’nin ana akım modernleşmesinin içinde olan Türk sağını, toplumu dizayn etmek isteyen ideolojileri, model alarak modernleşme çabasında sıkışıp kalmış anlayışı analiz etmeyi amaçlamaktadır. Aslında amaç, toplumu kuşatan yapının devletin ihtiyacı olan modernleşme ile sınavını, değişim karşısında nesne olmadan tarihin öznesi olmayı çabalayan karmaşık zihniyet ilişkisini açığa çıkarmaktır. Neticede Türk modernleşmesi içinde kurucu bir sistematik ve bilimsel anlayışa ihtiyaç duyan zihniyetin Durkhem’cı ve ya Comte’çu anlayışa yönelmesi ve komünizme reddiye iradesi burada aranmalıdır.
They have not produced modernity, they have not been modern with their own inner dynamics, but they are the brilliant people who build modernity in societies like Turkey where the event is understood as a project. The West, the past and the present, and the continuity of modernity through the bourgeoisie, were the lightweight who wanted to create a sphere of ability to change and continue in the Turkish society. The modernization of Turkey is an ironic consciousness of having to say that the country has been accepted as a coffar for centuries. Thus, although the tradition, past, continuity and continuity reflections are the unique methodology of the West, it has been not the social classes that have strengthened a defense field of action and the belief in continuity, especially in the Turkish right. The Ottoman-Turkish modernization reveals two kinds of modernization in the context of the right and left sections, when combined with the state-community and the central-environment. The first is the Ataturk modernization, which is based on French-lacial modernization, and the second is the conservative modernization, which is the Anglo-Saxon modernization. In the Ottoman-Turkish modernization, the structure which is based on the French illumination of the Republican personnel, in particular, creates tension between the thought of conservation, integrated with the Anglo-Sacxon tradition. And in these concepts of modernization, positivism should be read as an important thought movement. For this concept was based on the intention of settling nationalization through scientific facts, instead of the authority established by religious knowledge for centuries from the Ottoman to the Republic. The study aims to analyze the Turkish right, which is within the main stream of modernization of Turkey, the ideologies that want to design society, taking the model of the understanding that is stuck in the modernization effort. In fact, the goal is to reveal the complex mentality relationship that tries to be the subject of history without a object in the face of change, with the modernization of the structure surrounding society that the state needs. Finally, in Turkish modernization, the mentality that needs a fundamental systematic and scientific understanding must be directed to the Durkhemist or Comteist understanding and the will to reject communism must be sought here.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
