Özet:

XX. yüzyılın ilk çeyreğinden itibaren İslam Dünyası’nda özellikle de Orta Doğu’da ulus devletlerin kurulmasıyla birlikte dinî toplumsal bir tasavvur ve aidiyet duygusu olan ümmet yerine, ulusal bölgesel kimlikler ikame edilerek bu kimlikler ulus devlet aracılığıyla pekiştirilmiştir. Otoriter ve kişiselleşmiş iktidarlara sahip Orta Doğu’daki ulus devletler küreselleşmeyle birlikte yaygın egemenlik anlayışının karşısında bir tehdit olarak görülmesi doğrultusunda etnik ve mezhebi uyanışların canlandırılmasıyla çözülmeye zorlanmaktadır. Eski dünya düzeni ulus devletler üzerinden imparatorlukları parçalayarak imparatorlukların sonunu hazırlarken yenidünya düzeni aynı şekilde yine ulus devletlerin parçalanması için yeni ulus devletçiklerin üretilmesi noktasında politikalara sahne olmaktadır. Türkiye’de de Kürt sorunuyla ilgili yaşanan gelişmeler ulus devletlerin yaşadığı sorunların açık bir şekilde görülmesini sağlamıştır. Türkiye’de Ulus devletin kurulduğu günden son yıllara kadar belirli karakteristik özelliklere sahip ulus devlet formu da sürekli gerilim ve çatışma üreten yapısıyla çoğulculuğa imkân vermemektedir. Dolayısıyla Kürt sorunun hem Türkiye’de hem de Orta Doğu coğrafyasında ilgili ülkelerde çözülebilmesi ulus devlet formunun yeni koşullara uyum sağlamasıyla yani revizyonuyla mümkündür. Bu minvalde bu yazının temel argümanı Orta Doğu’daki ulus devletlerde ciddi sorunların yaşandığı ve bu sorunların en önemlilerinden birisinin de Kürt sorunu olduğu ve bu sorunun mevcut ulus devletlerin otoriter bakış açılarıyla güvenlik endeksli yaklaşımlarla çözülemeyeceği ve bunların kısa vadede ortadan kalkmayacağıdır. Çalışmada literatür taramasına dayalı nitel araştırma yöntemi kullanılmıştır.

Anahtar Kelimeler: