Atıf Sayısı
12
Görüntüleme
124
İndirme
42
Bu araştırmanın amacı, Yalnızlığı Azaltma Psiko-eğitim Programı’nın yaşlıların yalnızlık düzeyine etkisini incelemektir. Araştırma, deney ve kontrol gruplu; ön test, son test, izleme testi modeline dayalı deneysel bir çalışmadır. Araştırmanın bağımsız değişkeni; ön test ve son test arasında sadece deney grubuna uygulanan Yalnızlığı Azaltma Psiko-eğitim Programıdır. Araştırmanın bağımlı değişkeni ise, yaşlıların yalnızlık düzeyleridir. Araştırma, Kayseri ilinde Hacı Rukiye Gazioğlu Huzur Evinde 65 yaş ve üstü bireylerin katılımı ile gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın verileri “Yaşlılar İçin Yalnızlık Ölçeği (YİYÖ)” ile elde edilmiştir. Deney grubuna araştırmacı tarafından Aktivite Kuramı ve Bilişsel Yaklaşıma dayalı olarak hazırlanan, 11 haftalık Yalnızlığı Azaltma Psiko-eğitim Programı uygulanmıştır. Kontrol grubuna herhangi bir eğitim verilmemiştir. İzleme ölçümleri, son test uygulamasından iki ay sonra yapılmıştır. Araştırma sonucunda elde edilen verilerin çözümlenmesinde Mann Whitney U ve Wilcoxon İşaretli Sıralar testi kullanılmıştır. Elde edilen araştırma bulgularının sonucunda, deney ve kontrol gruplarının son test puanları arasında anlamlı bir fark (p<.05) olduğu ortaya çıkmıştır. Ayrıca, deney grubundaki bireylerin YİYÖ’den aldıkları deney öncesi ve deney sonrası puanları arasında anlamlı bir fark (p<.05) olduğu saptanmıştır. Yani bir başka değişle uygulanan Yalnızlığı Azaltma Psiko-eğitim Programı, deney grubuna katılan yaşlıların yalnızlık düzeylerini azaltmıştır. Bu farkın deneysel işlemin sona ermesinden iki ay sonrada da kısmen azalarak devam ettiği görülmüştür.
The aim of this study is to investigate the effect of Psychoeducation Program for Reducing Loneliness on loneliness level of the elderly. This is an experimental study with experimental and control groups based on pretest, posttest, and follow-up model. The independent variable of the study was Psychoeducation Program for Reducing Loneliness which was applied only to experimental group between pretest and posttest. Loneliness level of the elderly was dependent variable of the study. The study was conducted with the participation of individuals aged 65 and over, residing in Hacı Rukiye Gazioğlu Nursing Home in the city center of Kayseri. The data of the study were obtained with the "Loneliness Scale for the Elderly". An 11-week Psychoeducation Program for Reducing Loneliness, prepared by researcher based on Activity Theory and cognitive Approach, was applied to the experimental group. Any training was not given to control group. Follow-up measurements were performed two months after the posttest. Mann Whitney U and Wilcoxon Signed rank tests were used for analysis of data obtained as a result of the study. As a result of the study findings, it was revealed that there was a significant difference between posttest scores of control and experimental groups (p<.05). Moreover, a significant difference was found between LSE scores obtained by individuals in experimental group before and after the experiment (p<.05). In other words, the Psychoeducation Program for Reducing Loneliness decreased loneliness levels of the elderly individuals included in the experimental group. It was observed that this difference continued partially decreasingly two months later upon completion of the experimental procedure.
Alan : Eğitim Bilimleri; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
