Özet:

Mecid Mecidi’nin kendine has bir sinema dili olduğu söylenebilir. Bilhassa çocuklar ve kadınlar üzerinden fıtrat temelinde kurguladığı karakterler doğunun mistik öyküleri içinden, estetik bir sanat diliyle beyaz perdede hayat bulur ve yaradılışla çelişmeyen “fıtrat sineması” olarak tanımlanır. Mecidi ve sineması bu nedenle Doğunun mümessili olarak kabul edilir. Bu çalışmada; kültürel bir çalışma alanı olarak genelde sinema, özelde İranlı yönetmen Mecid Mecidi sinemasının yeni ve özgün bir dil kurduğu önkabulüyle bir tahlil yapılmaya çalışılmıştır. Bu bağlamda Mecidi’nin son filmi Hz Muhammed’de özgün dilini muhafaza etmekle birlikte; batıya mesaj verme kaygısının teknik, müzik ve görsel açılardan özgünlüğünü Hollywood lehine yitirdiği gibi eleştirilere, literatür taraması ve Mecidi'nin filmleri üzerinden cevap aranacaktır. Kültür çalışmaları bağlamında sinemaya bakıldığında imgesel ve belgesel sinemanın dönüşerek mevcut teknolojiyi kullanmasının, Üçüncü Sinemaya olan etkileri; yeni tanımlar ve kavramların içinde Mecidi Sinemasının da bu dönüşümden ne ölçüde etkilendiği; teknoloji ile birlikte Mecidi’nin “fıtratın dili” ile sinema yaptığı iddiasının kısmen film endüstrisi ve bu endüstrinin baş temsilcisi Hollywood lehine zayıfladığı eleştirileri; Mecidi ve Üçüncü Sinema’nın kavramsal benzerlik ve ayrışımları; Hz. Muhammed: Allah’ın Elçisi filminin Mecidi Sinemasındaki yeri gibi temel soru ve sorunlar çalışmanın zeminini oluşturacaktır. Anahtar Kelimeler: Fıtrat Sineması; Üçüncü Sinema; Hollywood Sineması; Yeni Gerçeklik

Anahtar Kelimeler: