Atıf Sayısı
4
Görüntüleme
27
Bu makalede Eskişehir’de Yılmaz Büyükerşen döneminde (1999-2020) gerçekleştirilen kentsel mekân düzenlemelerinin toplumsal, kültürel ve siyasi dinamikleri, turizm endüstrisi ve ideolojik imge üretim süreçleri bağlamında ele alınmakta olup, söz konusu şehirde bulunan kentsel göstergeler diğer dünya kentlerine ve Ankara’ya referans verilerek analiz edilmektedir. Peyzaj mimarisinin bir parçası olan öğelerin, heykel grupları ve anıtların niyet edilen veya edilmeyen ideolojik tema parkı fragmanlarına dönüşerek belirmesini sağlayan sosyo-politik ve kültürel süreçlerin nasıl şekillendiği, post-modernist mimarlık kuramıyla ilişkisinin nasıl yapılandırıldığı, ideolojik bir ifade aracı olarak tasarımda ve mimarlıkta tarihselcilik tercihini sağlayan beğeni frekansı ve siyasi koşulların nasıl oluştuğu, bu süreçte belediye başkanlarının rolünün toplumsal olarak nasıl kurulduğu sorularına cevap aranmaktadır. Bu metinde Eskişehir’deki kentsel düzenlemelerin oluşturduğu göstergelerin Barthes’cı anlamda bir mitoloji yapı sökümü gerçekleştirilmekte; Charles Jencks’in parodi olarak tarihselci mimarlık ve postmodernizm, Jean Baudrillard’ın simülasyon, Walter Benjamin’in çocuksuluk, Henri Lefebvre’in anıta karşı ve anıttan yana, Umberto Eco’nun mimari bildirişim ve tarih kavramlarıyla kuramsal bir çerçeve oluşturulmaktadır.
This article examines the urban design and monuments produced in Eskişehir within the context of tourism, cultural industry and the production of ideological imagery during the period of Mayor Yılmaz Büyükerşen (1999-2020), referring to world cities in general and to Ankara in particular. It analyses the socio-economic, political and cultural dynamics of the formation of urban space and tries to answer questions such as how the intended and unintended fragments of post-modern ideological theme parks shaped the urban landscape, how historicism in urban design, renovation and gentrification was instrumentalized as an ideological expression, and how the roles of mayors were socially constructed and approved. While the article decodes the urban signs of Eskişehir in the Barthesian sense, it also deconstructs the fragments of urban space and design using the concepts of historicism and postmodernism as a parody of the past (Charles Jencks), Simulation (Jean Baudrillard), childishness (Walter Benjamin), for the monument and against the monument (Henri Lefebvre), and architectural communication and history (Umberto Eco) as a theoretical framework.
Alan : İlahiyat; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
