Görüntüleme
8
İndirme
3
Ontolojiye, yani var olana, dair bir görüş Batı felsefesine ve Batı felsefesinin hükmündeki günümüz bilimsel çalışmalarına hakim olmuştur: Dünyanın en temel şeyleri madde ya da daha teknik felsefi terimle tözlerdir (Dupre, 2019). Ancak, dünya için en temel olan şeyin “değişim ya da süreç” olduğunu savunan başka görüşler de bulunmaktadır. Gerçekte hiçbir şey sabit durmaz ve sadece tesadüfi özelliklerini değiştiren istikrarlı şeyler olarak görme eğiliminde olduğumuz şeyler, çevrenin akışındaki kısmi istikrarlardan, sürecin akışındaki girdaplardan başka bir şey değildir (Dupre, 2019). Dolayısıyla, ontolojik olarak insanın bir dizi temel özelliğe sahip maddeler mi yoksa bir dizi faaliyetle nedensel olarak bağlantılı süreçler mi olduğuna karar vermek gerekir. Çünkü pozitivist ontoloji açısından insanı bir madde olarak görmeyi bırakıp, bir süreç olarak kabul etmeye başladığımızda bugüne kadar maddeci ontolojinin üretmiş olduğu bilginin çöp niteliğinde olduğu görülecektir. Geldiğimiz süreçte bilgi sorunu bir “izm”, yani pozitivizm doğrultusunda işlenmiş, pozitivizmin damgasını vurduğu bir bilimsellik açısından bilgi meşrulaştırılmıştır. Pozitivizm, insanı bir üretim ve tüketim varlığı olarak görmektedir. Bu pozitivist bakış açısı ve yöntemle insanı değer koyan, isteyen, tavır alan, yapan, özgür olan, bilen, gelişen ve idealize eden, bio-psişik bir varlık olarak anlamak mümkün değildir. Kanımca bilim dünyası insan gerçekliğini yaşamak mı yoksa bilmek mi gerekirin tercih ayrımına gelmiştir. Bilgi sorunu herhangi bir dogmatik "izm "den hareketle çözülemez (Mengüşoğlu, 2017). Yani insanı sadece davranış ve olgu düzeyinde belirlenebilen toplumsal ilişkiler çerçevesinde bir olgu olarak ele almak yetersizdir. İnsanı parçalamadan somut bütünlüğü ve bütünlüğün içinde ele almak ve bu somut bütünlüğü tüm yönleriyle fenomenolojik bir şekilde ortaya koymak daha makul bir yaklaşım olacaktır (Mengüşoğlu, 2017). Pozitivizmin dayandığı dış duyular, insana sürekli değişen zıtlıklardan oluşan bir dünya verir. Sürekli değişim içinde olan bir dünya pozitivist akıl tarafından kavranamaz. “Çünkü akıl, oluş ve değişim karşısında çelişkiye düşer” (T. Mengüşoğlu, 2017, s. 337). Oysaki dünya, karşıtların ayrı ayrı değil, birlikte eriyeceği bir bütün olarak deneyimlenebilir (T. Mengüşoğlu, 2017). Üç parçalı bu çalışmanın ilk bölümünde de vurgulandığı üzere eğer kuantum durumu sadece atom altı dünyaya ait bir durum değil ama aynı zamanda günlük yaşam içinde de var ise, ki var olmaması olası değil o zaman klasik mantık (ya o-ya bu) ve klasik fiziğin varsayımlarıyla (determinizm, nedensellik, süreklilik, zorunluluk, kesinlik vb.,) insanı anlamak ve açıklamaya çalışmak yetersiz ve oldukça tartışmalı bir yaklaşım olabilir. Çünkü, evren makroskopik düzeyde bir kuantum alanı ise insanın da bu alanda kuantum bir varlık olması muhtemeldir. İnsan, sabit olmayan, sürekli kendini yeniden oluşturan bir varlıktır. Özellikle kuantum dünyasında süreçte “şeylerin” karşılıklı olarak kendilerini karmaşık şekillerde şekillendirebilmeleri olası ise bu maddeci ontolojide kabul gören “kesinlik” ve “bilinebilirlik” kabullerinin bir kenara konmasını gerektirebilir. Bu nedenle bu bölümde klasik insan ve kuantum insanın ne olduğu “materyalizm, atomizm, determinizm, yerel nedensellik, rasyonellik, otonomluk, dış duyuların güvenirliği” gibi araştırmacılar tarafından genelde sorgulanmadan kabul edilen varsayımlar eleştirilmekte, karşılaştırmalı olarak tartışılmaktadır. Klasik insan ve kuantum insan arasındaki olası fark ve benzerliklerin sosyal bilimlerdeki araştırmalara etkileri irdelenmektedir.
A view of Ontology, i.e. the existing, has dominated Western philosophy and Western philosophy’s current scientific studies: the most fundamental things in the world are the terms of matter or more technical philosophy (Dupre, 2019). However, there are other opinions that claim that the most fundamental thing for the world is "changing or processing". In fact, nothing is stable and what we tend to see as stable things that only change their random characteristics is nothing but partial stabilities in the flow of the environment, entries in the flow of the process (Dupre, 2019). Therefore, on the ontological basis, it is necessary to decide whether a person has a number of substances with basic properties or whether there are processes causally associated with a number of activities. For when we stop seeing man as a matter from the point of view of the positivist ontology and begin to accept it as a process, it will appear that the knowledge that the material ontology has produced so far is as a waste. In the process we come, the information problem is processed according to a "Islam", i.e. positivism, and information is legitimated from a scientific point of view where the mark of positivism is hit. Positivism sees man as a production and consumption being. This positive perspective and method is impossible to understand as a bio-psychic being that value, desires, behaves, does, is free, knows, develops and idealizes. I think the world of science has made a difference whether to live the human reality or to know whether it is necessary. Information problem cannot be solved by movement from any dogmatic "Islam" (Mengüşoğlu, 2017). Therefore, it is not enough to treat a person as a phenomenon in the framework of social relations which can only be determined on the level of behavior and facts. It would be a more reasonable approach to dealing with the physical integrity and integrity without dividing man, and to manifest this physical integrity in a phenomenological way in all aspects (Mengüşoğlu, 2017). The external senses on which positivism is based give man a world of constantly changing contradictions. A world that is constantly changing cannot be understood by the positive mind. “For reason falls in contradiction against form and change” (T. Mengüşoğlu, 2017, p. 337). This world can be experienced as a whole in which opponents will not be separated, but collapse together (T. Mengüşoğlu, 2017). As emphasized in the first part of this three-party study, if the quantum state is not only a state of the six-atomic world but also exists in daily life, it is unlikely that it does not exist; then, with the presumptions of classical logic (or o-or this) and classical physics (determinism, causality, continuity, obligation, certainty, etc.), trying to understand and explain man may be insufficient and quite controversial approach. Because the universe is a quantum field at the macroscopic level, it is likely that man is a quantum being in this field. Man is an unstable, constantly self-rebuilding being. Especially in the quantum world, the possibility that “things” in the process can mutually form themselves in complex forms may require that the concepts of “clearness” and “consciousness” accepted in this material ontology be left behind. Therefore, in this section, the assumptions that are commonly accepted by researchers, such as what is the classical human and quantum human "materialism, atomism, determinism, local causality, rationality, autonomy, the reliability of external senses" are often criticized, comparatively discussed. The potential differences and similarities between classical and quantum humans are reflected in the impact of research in social sciences.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
