Views
1
Müşterek hukukta, zaman çarteri sözleşmelerinde tahsis ücreti ödeme yükümlülüğü kural olarak, esaslı bir unsur değildir. Gemiler zaman çarteri sözleşmesi hükümlerine tabi olduğunda ve bu gemiler için piyasa düştüğünde, tahsis olunanın tahsis ücretini ödemeyeceğine dair gemi maliki endişeye kapılabilir ve gerçek anlamda bir çareden yoksun bırakılabilir. Tahsis olunan tahsis ücretini ödemezse veya zamanında ödeme yapmazsa gemi maliki ne yapmalıdır? Bu makale, düşen bir piyasada gemi malikinin başvurabileceği yolu tartışacaktır. Bu bakımdan makale öncelikle, zaman çarteri sözleşmesinin niteliğini ve tahsis ücretinin ödenmemesi durumunda gemi malikinin gemiyi çekme hakkını, bu hakkın koşullarının, haktan feragatin, muhtemel sınırlarının ve hakkın etkisinin altını çizmek suretiyle inceleyecektir. Daha sonra, tahsis ücretinin yapısını inceleyen ve karşıt sonuçlara ulaşan Astra ve Spar Shipping davaları analiz edilecektir.
In common law, the obligation of payment of hire is, as a rule, not essential in time charters (time charterparties). Where vessels are let on time charter terms and the market for such vessels falls, the shipowner may be concerned that if the charterer fails to pay hire as and when it falls due then it is left without a real remedy. If the charterer fails to pay hire or to pay it on due date, what should a shipowner do? This article will critically discuss shipowner’s remedy in a falling market. In this regard, it will initially examine the nature of time charters and the shipowner’s right to withdraw the vessel for non-payment of hire, underscoring the requirements, waiver of right, possible bars and the effect of the right. Subsequently, the Astra and Spar Shipping cases, which have examined the nature of hire and reached converse decisions, will be analysed critically.
Field : Hukuk
Journal Type : Ulusal
Article Detail 
Similar Articles
Download PDF
Journal Information
Listen Paper
Cite
Print This Page
Share
Mendeley
