Özet:

Klasik Türk şiirine, günümüzde geleneksel şerh yöntemi ve belagate dayalı estetik anlayışın yanı sıra modern eleştiri ve inceleme yöntemleri ile de yaklaşıldığı görülmektedir. Böylece sadece “Doğu” medeniyetine ait olduğu savunulan klasik şiirin “Batı”da üretilen yöntemlerle de incelenebileceği ortaya çıkmıştır. Bu çalışmanın amacı Fuzûlî’nin “eyler meni” redifli bir gazelini ve Nedîm’in ona nazire olarak yazılmış bir gazelini söz konusu yöntemlerden olan yapısalcı anlayışla incelemek olacaktır. Öncelikle geleneksel yöntemle şerh edilecek gazeller daha sonra yapıları bakımından mercek altına alınacak; ses, söz ve anlam öğelerinin birbirleriyle nasıl bir denge içerisinde uyuştukları, bu ögelerin şiirlere katkıları karşılaştırılmak suretiyle gösterilecektir.

Anahtar Kelimeler: