Okul öncesi dönem çocukların sosyo-duygusal becerilerinin gelişimi açısından oldukça kritik bir dönemdir. Okul öncesi dönem çocukların saygı, sosyal paylaşım, iş bölümü, bireysel hak ve sorumluluklar, sosyal çevre gibi pek çok yeterlilikleri kazandığı ve bireyi yetişkin hayatına hazırlayan önemli dönemlerden biridir. Bu çalışmada okul öncesi dönemi çocuklarının sessiz oyun, yalnız-pasif oyun, yalnız-aktif oyun, sosyal oyun ve itiş-kakış oyun davranışları belirlenmiş ve çeşitli değişkenler bağlamında incelenmiştir. Araştırma yöntemi olarak nicel yöntemlerden betimsel yöntem kullanılmıştır. Çalışma grubunu Mersin İlinde seçkisiz olarak belirlenen özel ve devlet okul öncesi eğitim kurumlarında öğrenim gören 60-72 aylık 200 çocuk oluşturmaktadır. Araştırmacılar kurumlarda görev yapan öğretmenlerle görüşerek, öğretmenlerden oyun davranışı ölçeğini her çocuk için gözlemlerine dayanarak doldurmalarını istemiştir. Analiz sonucunda, okul öncesi dönemi çocuklarının oyun davranışları olarakyüksek puanı sosyal oyun davranışlarından aldıkları, daha sonra orta düzeyde yalnız-aktif oyun ve sessiz oyun davranışlarına sahip oldukları,düşük puanları ise itiş-kakış oyun ve yalnız-pasif oyun alt ölçeklerinden aldıkları görülmüştür. Çocukların oyun davranışlarının kardeş değişkenine göre farklılaşıp farklılaşmadığına bakıldığında, kardeşi olmayan çocukların bir ya da iki kardeşi olanlara kıyasla daha düşük itiş-kakış oyun oynadıkları görülmüştür. Bu çalışma kapsamında, çocukların oyun davranışlarının eğitim aldıkları kurum türüne göre farklılaşıp farklılaşmadığına bakıldığında ise özel kurumda öğrenim gören okul öncesi dönemi çocuklarının yalnız-aktif oyun davranışlarının devlet kurumlarında öğrenim görenlere kıyasla daha yüksek olduğu görülmüştür.
Pre-school period is a very critical period in terms of the development of children’s social and emotional skills. The pre-school period is one of the important periods in which children gain many qualifications, such as respect, social sharing, business division, individual rights and responsibilities, social environment and prepare the individual for adult life. In this study, pre-school children’s quiet play, solo-passive play, solo-active play, social play and impulsive play behaviors were determined and studied in the context of a variety of variables. The research method is used as a method of qualitative methods. The work group consists of 60-72 months of 200 children studying in private and public pre-school educational institutions that are selectively determined in Mersin Province. The researchers discussed the teachers who worked in the institutions and asked the teachers to fill the scale of play behavior based on their observations for each child. The analysis found that pre-school children received high points from social play behavior as play behavior, then they had a medium-level solo-active play and quiet play behavior, and low points from the lower scales of drive-track and solo-passive play. When the children’s play behaviors differ or not according to the brother variable, it has been shown that children without a brother play less impulsive games than those with one or two brothers. In the context of this study, the behavior of the children’s play is different or not according to the type of institution in which they are educated, while the pre-school child’s behavior of the children’s solo-active play is higher compared to those who are educated in the state institutions.
Alan : Eğitim Bilimleri
Dergi Türü : Uluslararası
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|