Özet:

Gerekçe, bir hak olarak Anayasa’da açıkça düzenlenmemiştir. Ancak Anayasa’nın 141. maddesinin üçüncü fıkrasında tamamlayıcı bir düzenleme olarak mahkemelere kararlarını gerekçeli yazması yönünde bir yükümlülük yüklenmiştir. Anayasa Mahkemesine göre gerekçeli karar hakkının kaynağı Anayasa’nın 36. maddesidir. Söz konusu hak, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) tarafından da Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin (Sözleşme) 6. maddesinde geçen hakkaniyete uygun yargılanma hakkından türetilmiştir. Anayasal bir güvence olarak gerekçeli karar hakkı, hukukumuzda Anayasa Mahkemesi içtihatlarıyla ete kemiğe bürünmüştür. Anayasa Mahkemesi de bu hakkı yorumlarken AİHM kararlarını gözetmiştir. Gerekçeli karar hakkı medeni hak ve yükümlülüklere ilişkin uyuşmazlıklar için de tanınmış bir güvence olmasına karşın çoğunlukla suç isnadına ilişkin uyuşmazlıklarda gündeme gelmektedir. Çalışmada, gerekçeli karar hakkının ceza muhakemesi hukuku bağlamında anayasal boyutları Anayasa Mahkemesi ve AİHM kararları ışığında değerlendirilecektir.

Anahtar Kelimeler: