Atıf Sayısı
1
Görüntüleme
49
İndirme
5
Peygamberler Allah’tan aldıkları emir ve yasakları insanlara iletmekle görevli elçilerdir. Tarih boyunca söz konusu peygamberlere iman edenler olduğu gibi etmeyenler de vardır. Nübüvveti reddeden düşünce kendini bazen bir akım şeklinde gösterirken bazen de kişi bazlı olarak ortaya çıkmıştır. Örneğin Hint kökenli olduğu bilinen “Berâhime” ile kökeni hakkında farklı rivayetler bulunan “Sümeniyye” akımı buna örnek verilebilir. Yine günümüzde “Deizm” adıyla ortaya çıkan düşünce akımının da bu amaca hizmet ettiği söylenebilir. Öte yandan Ebû Îsâ el-Verrâk (ö. 247/861), İbnü’r-Râvendî (ö. 301/913) ve Ebûbekir er-Râzî (313/925) gibi şahsiyetlerin nübüvvete ve Hz. Peygamber’in nübüvvetine itirazda bulunduğu bilinmektedir. İbnü’r-Râvendî başlarda bir Mu’tezile âlimi olmasına karşın sonraları bu düşünceden ayrılarak mülhidce fikirler ortaya koymuştur. O, nübüvvetin yanı sıra Hz. Peygamber’in nübüvvetini iptal etme yoluna gitmiştir. İbnü’r-Râvendî bunu yaparken bazen Hz. Peygamber’in mucizelerini öne çıkarmış, bazen de Kur’an-ı Kerim’in belâgatinde birtakım noksanlık ve çelişkilerin olduğunu iddia etmiştir. İbnü’r-Râvendî’ye göre Kur’an’da birçok çelişkili bilgi söz konusudur. Ona göre yapılan gereksiz tekrarlar, bazı yerlerde sözün gereksiz uzatılması ve Arapça kökenli olmayan kelimelerin bulunması, Kur’an’ın mucize bir kitap olmadığını ve evrensel olarak nitelenemeyeceğini göstermektedir. Mu’tezile âlimlerinden Kâdî Abdulcabbâr (ö. 415/1025), bu itirazları büyük bir itina ile ele alarak analiz etmiş ve cevaplamıştır. Kelâm kaynaklarında buna benzer tartışmaların sayısı oldukça fazladır. Örneğin İmam Mâtürîdî’nin Kitâbü’t-Tevhîd’i ve Bâkillânî’nin Kitâbü’t-Temhîd’inde bu tarz polemikler söz konusudur. Bu çalışmada da Kâdî Abdulcabbâr’ın el-Muğnî’sinin XVI. cildinde geçen tartışma ele alınacaktır. Söz konusu tartışmada Kâdî Abdulcabbâr öncelikle İbnü’r-Râvendî’nin Kur’an’a yönelik itirazını belirtmiş, sonrasında da bu itirazı uygun şekilde bertaraf etmiştir. Burada dikkat çeken en önemli nokta, İbnü’r-Râvendî’nin söz konusu eleştirileri yaparken Arap dili özelliklerini, Kur’an’ın kendi içinde bir bütünlük arz ettiğini ve bir amacı olduğunu görmezden gelmesidir. O bu nedenle eleştirileri sunarken, ayetleri kendi bağlamlarından koparmış, öncesini ve sonrasını dikkate almamış, dolayısıyla mesajı doğru bir şekilde anlamamış veya anlamak işine gelmemiştir. Kâdî Abdulcabbâr ise eleştiri alan ayetleri, bağlamları ile ilişkilendirerek, gerçek manayı ortaya koymak suretiyle ikna edici tarzda cevaplar vermiştir.
The Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) is the Prophet (peace and blessings of Allah be upon him). And there are those who do not believe in the Prophet (peace be upon him). The thought that rejects the power sometimes shows itself in the form of a stream, while sometimes it appears as a person-based. For example, the "Sumeniyye" stream, which has different rivayets about its origin with the known "Berâhime" of Indian origin, can be given an example of this. It can also be said that the thought flow that emerges today under the name "deism" serves this purpose. And on the other hand, it is the wicked. 247/861), Ibn al-Râvendî 301/913) and Ebûbekir er-Râzî (313/925) of the personalities of the nubevevevet and Hz. The Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) was revealed. The first of them was the one who had the right to do so, and the first of them was the one who had the right to do so, and the first of them was the one who had the right to do so. In addition to the H.H. The Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) was removed. And when I do it, I will sometimes do it. The Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) has revealed the miracles of the Qur’an, and sometimes he has claimed that there are some disagreements and contradictions in the Qur’an. In the Qur’an, there are many contradictory knowledge. The unnecessary repetitions, the unnecessary extension of the word in some places and the existence of non-Arabic words, indicate that the Qur’an is not a miraculous book and cannot be classified universally. And he is the one who gives righteousness to the wicked. 415/1025) analyzed and answered these objections by addressing them with a great itina. The number of similar discussions in the word sources is quite large. For instance, this is the question of the Qur’an and the Qur’an and the Qur’an and the Qur’an and the Qur’an and the Qur’an and the Qur’an. This is also the case of the Al-Qaeda al-Qaeda al-Qaeda. The discussion will be discussed. In the first verse of the Qur’an, the Qur’an was revealed in the first verse of the Qur’an, and the Qur’an was revealed in the first verse of the Qur’an, and the Qur’an was revealed in the first verse of the Qur’an. The most important thing to note here is that Ibn al-Râvendî is ignoring the Arabic language characteristics while making these criticisms, that the Qur’an itself provides integrity and that it is a purpose. He therefore, when presenting criticisms, broke the verses from his own contexts, did not take into account before and after, and therefore did not understand or understand the message correctly. The Qur’an says that the Qur’an is the Qur’an, and the Qur’an is the Qur’an, and the Qur’an is the Qur’an, and the Qur’an is the Qur’an, and the Qur’an is the Qur’an.
Alan : İlahiyat
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
