Özet:

Yabancı dil öğretiminde iletişimsel yaklaşımla birlikte dil öğretim materyali olarak önemini yitiren edebî metinler, 1980’li yıllarda tekrardan kaybettiği değeri kazanmaya başlamıştır. Bu değişim yabancı dil olarak Türkçe öğretimi sürecinde de etkili olarak toplumun temel yapısını yansıtması bakımından günümüzde sıklıkla başvurulan ana metinler olarak karşımıza çıktığı görülmüştür. Bu bağlamda, dil öğretiminde hikâyelerden şiirlere kadar birçok edebî ürün ders materyali olarak kullanılmaya başlamıştır. Türk fıkraları, halk edebiyatında Türk kültürünü zengin örnekler ile yansıtan edebî bir üründür. İçerdiği mesajlar sayesinde güldürürken düşündüren, düşündürürken öğreten sade ve akıcı bir üsluba sahiptir. Bu çalışmada, fıkraların yabancı dil olarak Türkçe öğretimindeki yerinin incelenmesi ve fıkraların derslerde kullanılabileceği etkinliklerinin hazırlanması hedeflenmiştir. Nitel desende yürütülen çalışmada doküman incelemesi yapılmıştır. Yunus Emre Enstitüsü tarafından hazırlanan Yedi İklim Türkçe öğretim setleri incelenmiş, Nasreddin Hoca’ya ve fıkra edebî metinlerine ait unsurlar tespit edilmeye çalışılmıştır. Çalışmanın bulgularında, Türkçe öğretim setlerindeki A2, B2 ve C1 düzeylerinde Nasreddin Hoca’ya ve fıkralarına yer verildiği görülmüştür. Ayrıca, fıkraların genellikle metin altı etkinliklerde yer aldığı, ana metin olarak kullanılmadığı ortaya çıkmıştır. A1 ve B1 düzeyinde ise fıkralara yer verilmediği tespit edilmiştir. Bu çerçevede ise, B1 düzeyinde Türkçe öğretimi için Nasreddin Hoca fıkralarının kullanılmasına örnek teşkil edecek ve dört temel becerinin geliştirilmesine katkı sağlayacak şekilde Diller İçin Avrupa Ortak Çerçeve Metni’nde ifade edilen etkileşimsel yaklaşıma uygun olarak bir materyal hazırlanmaya çalışılmıştır.

Anahtar Kelimeler: