Abstract:

Bu makale, Kolombiya ve Türkiye bağlamlarının ürünü olan iki metindeki hegemonik erkekliği incelemektedir. Bu iki ülke birbirinden uzak ve zıt gibi görünseler de, Gabriel Garcia Marquez’in eserindeki machismo kültürüyle, Metin Kaçan’ın kabadayılarının hegemonik erkeklik icrasının ortak olduğu görülmektedir. Kırmızı Pazartesi’de, okuyucu, erkeklere kadınlar ve etraflarındaki diğer ast erkekler üzerinde kontrol sağlatma yoluyla rol atayan bir kültüre rastlar. Metinde, onur kavramına duyulan abartılı takıntı, erkekler ve kadınların cinsel özgürlüklerine dair olan ikiyüzlülüğü yalnızca güçlendirmektedir: Kitaptaki en hegemonik macho olması muhtemel Bayardo San Roman’ın, Angela Vicario’yu bakire olmadığı için baba evine geri götürmesi üzerine, abileri namuslarını “kurtarmak” zorunda kalırlar. Zira tersi olursa erkeklikleri zarar görecek ve bu onları daha az erkek yapacaktır. Benzer bir şekilde, Ağır Roman’da da erkek karakterler, varoş kültüründe benzer bir rol üstlenmektedir. Bu erkekliğin icrası Salih’te (ve olay örgüsü boyunca geçirdiği değişimde), Arap Sado’da, Ali’de ve onların diğer karşıt kabadayı figürleri ve kadınlarla ilişkilerinde gözlemlenmektedir. Bu erkeklik metinde katı bir şekilde heteroseksüel olarak açığa çıkmakta ve oldukça kırılgan temeller üzerine inşa edilmektedir. Bu yüzden sürekli bir tehdit altındadır ve daimî bir şekilde sergilenmesi gerekmektedir. Karakterler bu statüyü, duruşları ve diğer erkekler ve kadınlar üzerindeki hâkimiyetleri ile kazanmaktadır. Bu sayede hegemonik erkeklik göstergesi olan “nam” ve namuslarını inşa edip korumaktadırlar. Sonuç olarak, bu makale, karşılaştırmalı analiz yoluyla hegemonik erkekliği ve hem erkekler hem de kadınlar için yarattığı sorunları eleştirmeyi amaçlamaktadır.

Keywords: