Özet:

Bu çalışmanın amacı, rekreasyon faaliyetlerine katılan bireylerde, yalnızlık ve sosyal anksiyete düzeylerinin incelenmesidir. Çalışmaya, Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesinde öğrenim gören, rekreasyon faaliyetlerine katılan (n:159) ve katılmayan (n:152) toplam 311 üniversite öğrencisi katılmıştır. Çalışmada, öğrencilerin yalnızlık düzeylerini belirlemek için Russel, Peplau ve Ferguson (1978) tarafından geliştirilen Yaparel (1984) tarafından Türkçeye uyarlanan “UCLA Yalnızlık Ölçeği”, sosyal anksiyete düzeyini belirlemek için Liebowitz (1987) tarafından geliştirilen, Dilbaz (2001) tarafından Türkçeye uyarlanmış, “Liebowitz Sosyal Anksiyete Ölçeği” kullanılmıştır. Verilerin analizinde, yüzde ve frekans analizleri yapılmış, ölçeklerin güvenilirlikleri ve faktör analizinde Cronbach’s Alfa katsayıları bulunmuş, KMO ve Bartlett’s testleri, Pearson korelasyon analizi kullanılmıştır. Sonuç olarak; yalnızlık düzeyi ile rekreasyon faaliyetlerine katılım arasında anlamlı farklılık bulunmamıştır. Fakat, ortalama değerlere göre rekreasyon faaliyetlerine katılan bireylerin daha az yalnızlık duygusu yaşadıkları görülmektedir. Sosyal anksiyete ile rekreasyon faaliyetlerine katılım arasında anlamlı farklılık bulunmuştur. Rekreasyon faaliyetlerine katılmayan bireylerin sosyal anksiyete durumunu daha fazla yaşadığı belirlenmiştir. Yalnızlık ve sosyal anksiyete düzeyinin cinsiyet ve gelir durumu değişkenine göre anlamlı farklılık göstermediği bulunmuştur. Fakat kadınların sosyal anksiyete durumunu erkeklerden daha fazla yaşadığı belirlenmiştir. Yaş değişkeni ile yalnızlık arasında anlamlı bir ilişki bulunmazken, yaş değişkeni ile sosyal anksiyete arasında anlamlı farklılık bulunmuştur. Kardeş sayısı ile yalnızlık düzeyi arasında anlamlı farklılık bulunmuştur. Kardeş sayısı ve sosyal anksiyete arasında anlamlı farklılık bulunmamıştır. Kardeşi olmayan veya 1 kardeşe sahip bireylerde yalnızlık düzeyinin düşük, kardeş sayısı fazla olan bireylerde yalnızlık düzeyinin yüksek olması da dikkat çekicidir.

Anahtar Kelimeler: