Görüntüleme
52
İndirme
25
İnsanoğlunun aslında edebiyatla ilk buluşması dünyaya geldiğinde, annesinin ona söylediği ninnilerle olmaktadır. Ninni, uyutulmaya çalışılan çocuğa bir ezgi ile söylenen manzum bir edebi türdür. Bu açıdan ninni, halk edebiyatının en saf en doğal halidir. Ninniler aracılığıyla anne ile çocuk arasında bir iletişim, bir gönül bağı kurulur. Anne, ninniler yoluyla çocuğun uyuması için çeşitli ikna yollarına başvurmaktadır. Çocuğu uyumaya ikna etmek için anne ya onu ödüllendirmekte ya da onu korkutma–tehdit yoluyla cezalandırmaktadır. Bir başka deyişle, çocuğun uyuması için ninnilerde çocukla ilgili her zaman olumlu, güzel duygu ve düşünceler içermemekte, bazen de özellikle annenin sabrı tükenip yorgun düştüğünde çocuğa yönelik olumsuz duygu ve düşüncelerin bulunduğu ninniler de bulunmaktadır. Bu olumsuz duygu ve düşünce içeren ninnileri kara ninniler olarak niteleyebiliriz. Çalışmanın ana çatısını, çocuğun ağlamaması, bir an önce uyuması için çocuğa yöneltilen Alman ve Türk ninnilerindeki birtakım korkutma-tehdit unsurlarının ve bu unsurlara karşı koruyanlarının incelenmesi oluşturmaktadır.
When humanity’s first encounter with literature comes to the world, it’s with the nins that his mother tells him. Ninni is a kind of literature that is spoken with a speech to a child trying to sleep. In this regard, ninni is the purest and most natural state of public literature. Through the ninja, a communication between the mother and the child is established, a heart bond. The mother applies to various ways of persuasion for the child to sleep through the nins. To convince the child to sleep, the mother either rewards him or punishes him by fear-threat. In other words, nins for the child's sleep do not always contain positive, beautiful feelings and thoughts about the child, and sometimes there are nins with negative feelings and thoughts towards the child, especially when the mother's patience is exhausted and tired. We can describe these negative feelings and thoughts as black nins. The main roof of the study is the child's not crying, the study of a number of intimidating-threatening elements in the German and Turkish nins, directed to the child to sleep immediately, and those who protect against these elements.
Man’s initial meeting with literature takes place when he is born and through the lullabies his mother sings to him. Lullabies are a poetical literary genre sung with a melody to the child who is made to sleep. In this respect, they are the purest form of folk literature. A communication, a bond of communion is formed between the mother and the child through lullabies. The mother appeals to various forms of persuasion to make her child sleep by singing lullabies. The mother either rewards her child or punishes the child by scaring-threatening him to make him sleep. In other words, lullabies sung to make children sleep do not always involve positive and nice feelings and thoughts about children and sometimes, there are lullabies which involve negative feelings and thoughts about children, particularly when the mother loses her patience and feels exhausted. These lullabies which involve negative feelings and thoughts can be defined as black lullabies. The basic framework of this study is made up of an analysis of certain scaring-threatening aspects in German and Turkish lullabies sung to children for them not to cry and sleep in a short time and the protectors against these aspects.
Alan : Eğitim Bilimleri; Filoloji; Güzel Sanatlar; Hukuk; İlahiyat; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler; Spor Bilimleri
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
