Özet:

Türkiye hem ekonomik hem de coğrafi olarak kalkınmışlık açısından çok büyük farklılıklar arz etmektedir. Özellikle doğu-batı eksenli baktığımızda Türkiye’nin doğusu ile batısı arasında ciddi farklar gözlemlenmektedir. Yoğun olarak sanayinin gelişmiş olduğu batı ve diğer tarafta sanayileşmenin yetersiz olduğu bir doğu vardır ki bu da ülkenin kalkınmasını çarpık hale getirmiştir. Bir ülkenin topyekûn kalkınmasının yolu bölgeler arası sosyo-ekonomik bir entegrasyondan geçer. 1930’larda ilgi çekmeye başlayan bölge kalkınmasında, özellikle II. Dünya Savaşı sonrasında kalkınma iktisadının geniş çevrelerce incelenmeye başlanmasıyla teoriler, politikalar ve modeller geliştirilmeye başlanmıştır. Bölgesel farklılıkları gidermek, bölgesel kalkınmayı hızlandırmak ve bölgesel çapta ekonomiyi canlandırmak için II. Dünya Savaşı öncesinde BKA’lar (Bölgesel Kalkınma Ajansı) geliştirilmiştir. Bu çalışmada öncelikle bölge ve bölgesel kalkınma gibi kavramlar hakkında bilgi verilmiştir. Bununla beraber Güneydoğu Anadolu Projesi (GAP) genel olarak incelenerek, potansiyel kaynakları ekonomik veriler yardımıyla analiz edilmiştir. Bu bağlamda GAP’ın üstünlükleri, fırsatları ve mevcut potansiyeli ele alınmıştır. Daha sonra GAP bölgesinde bulunan Adıyaman ilinin bölgesel kalkınmadaki yeri ele alınmış ve mevcut potansiyeli değerlendirilmiştir. Adıyaman’ın mevcut durumu çeşitli alanlarda çeşitli verilerle desteklenerek analiz edilmiş ve ekonomik kalkınma düzeyi hakkında saptamalarda bulunulmuştur. Akabinde GAP bölgesi ve Adıyaman ile ilgili çözüm önerileri ile çalışma sonlandırılmıştır. Çalışmanın Adıyaman’ın daha ileri bir kalkınma düzeyine ulaşması ve bu amaçla GAP’ın başarısının arttırılması ve böylelikle ülkenin topyekûn kalkınmasına katkı sağlaması amaçlanmaktadır.

Anahtar Kelimeler: