Özet:

Gelişmiş ve gelişmekte olan diğer toplumlar gibi, toplumumuzda da yaşlı birey sayısı giderek artmaktadır. Bununla birlikte ne insanları daha uzun bir yaşam için hazırlanmaya teşvik ediyoruz, ne de evlerde, okullarda ya da toplumda çocukları yaşlanma süreci hakkında eğitiyoruz. Günümüz yaşamındaki hızlı değişimler çocuklar ve yaşlı yetişkinler arasında daha çok ayrımcılığa ve daha az etkileşime neden olmaktadır. Bu nedenle çocuklar sınırlı etkileşimlerden dolayı yaşlı kuşaklar hakkında yanlış anlamalar ve stereotipler geliştirebilmektedirler. Bu çalışmada çocukların yaşlı yetişkinler ve yaşlılık sürecine bakış açılarını belirlemek amaçlanmaktadır. Araştırmanın örneklemine Karabük’ün Safranbolu ilçesinde eğitim öğretim faaliyetlerini sürdüren ilkokullarda eğitim gören öğrenciler oluşturmaktadır. Bu kapsamda 246 ilkokul öğrencisi gönüllü olarak çalışmaya katılmış ve anket formunu doldurmuştur. Elde edilen sonuçlara göre çalışmaya katılan ilkokul öğrencilerinin yarıdan fazlası yaşlılığı; belirli bir yaşa gelmiş ya da belirli bir yaşı geçmiş kişiler olarak tanımlamışlardır. Öğrencilerin %67.5’i “Günlük yaşam aktivitelerini yerine getirmelerini kolaylaştırmak için yaşlılara yardım etmek” gerektiğini belirtmişlerdir. Öğrencilerin “yaşlandığınızda siz ne yapmak istiyorsunuz sorusuna “huzurlu, sakin bir hayat sürerek, dinlenmek istiyorum” şeklinde cevap verenlerin oranı yüksektir (%24.5). Bulgulara göre ilkokul öğrencilerinin %41.9’u yaşlılığı “kötü” olarak algılarken, %49.2’si yaşlıların “mutlu” olduklarını düşünmektedir. Çocuklar yaşlılarla birlikte olduklarında hem gezmekten (%28.0) hem de sohbet etmekten (%28.0) hoşlandıklarını belirtmişlerdir. Elde edilen bu sonuçlara göre çocukların yaşlı yetişkinlere ilişkin tutumları ve bakış açıları yaşamın ilk yıllarında aile, okul ve toplum aracılığı ile geliştirilebilir.

Anahtar Kelimeler: