Özet:

Dünya üzerinde topluluklar var oldukça varlığını sürdüren ve çeşitli tartışmalara sebebiyet veren din kavramı kendisini bireylerin sosyal ortamlardaki tutum ve davranışlarında göstermektedir. Özellikle çalışma hayatındaki bireyler dini tutumlarını istihdam edildikleri işletmede etik değerler, ahlaki yaklaşımlar, algılama ve paylaşım biçimleri gibi yollarla ortaya koymaktadırlar. Her ne kadar Türk Kültüründe ‘ayıp, günah, nankörlük’ gibi toplumsal dayatmalar nedeniyle olumsuzluklara sabretme anlayışı yaygın olsa da, işletmede memnun olunmayan konularda proaktif şekilde eleştiride bulunma veya işe ilişkin hususlarda katılımcı olma gibi tepki verme davranışlarını kapsayan çalışan sesi ise çalışanların dini tutumlarından etkilenmesi olası bir kavramdır. Çalışan sesi aynı zamanda tüm örgütün sağlıklı işleyişini temelden etkileyen ‘çalışan davranışı’ üzerinde yoğunlaşarak, örgüte aidiyet, adanma, vatandaşlık davranışı, ekstra rol gibi çeşitli değişkenleri ölçme konusunda yönetime yardımcı olmaktadır. Dini tutumların davranışsal, duygusal, bilişsel ve ilişkisel dört boyutu bulunmaktadır. Çalışanların inandıkları dinin gerekleri ile işe ve işletmeye ilişkin yargılarının çatışması durumunda gerilim yaşamamaları imkânsızdır. Bu durumda yöneticilere düşen çalışanın dini tutumlarının hangi boyutunun hangi çalışan sesi davranışı şeklinde işletmeye yansıyabileceğini tespit ederek örgüt içerisinde çatışma yaşanmasını engelleyecek uygulamalar gerçekleştirmektir. Bu bağlamda çalışmamız aracılığıyla çalışanların dini tutumlarının (alt boyutları ile) çalışan sesi arasındaki ilişki olup olmadığı araştırılmış, bu ilişkinin yönü ve derecesi ortaya konulmuş, analizlerden çıkan sonuçlar bulgular kısmında yorumlanarak yöneticilere yönelik öneriler geliştirilmiştir.

Anahtar Kelimeler: