Özet:

Tarih boyunca İslâm düşüncesi içerisinde yer alan her bir ekol sünnet/hadise farklı yaklaşımlarda bulunmuş, hadisin anlaşılması, yorumlanması ve sıhhatini tespit etme noktasında farklı metotlar izlemişlerdir. Mâlikî mezhebine mensup olan Ebu’l-Velîd el-Bâcî (474/1081), Endülüs’te yetişen seçkin ve saygın bir fakihtir. O, sadece fıkıh alanında değil, birçok farklı ilim dallarında da söz sahibi olabilecek nitelikte bir birikime sahiptir. Dolayısıyla fıkıh sahasında olduğu kadar, değişik bir çok ilim dallarında da eser vermiş üretken bir müelliftir. Bâcî, hayatının önemli bir bölümünü ilim tahsili amacıyla çıktığı seyahatlerde geçirmiş, bu seyahatleri esnasında sahasında otoriter ilim adamlarından ders almayı ihmal etmemiş, maddî sıkıntılarına rağmen ilmi terk etmemiştir. Müellif, gözde eserlerinden olan ve usûl-i fıkıh alanında cedel metoduyla yazdığı en muhtevalı eseri olan “ İhkâmü’l-fusûl fî ahkâmi’l-usûl” adlı eseri ile yine aynı alanda özlü eseri olan“el-İşârat” adlı eserlerinde Hadis/Sünnet konusunda önemli bilgiler vermektedir. Bu çalışmada adı geçen iki eseri bağlamında Bâcî’nin Hadis/Sünnet konusundaki görüşleri irdelenmeye gayret edilecektir.

Anahtar Kelimeler: