Özet:

Servet-i Fünûn topluluğunun dağılışından sonra onun yerini alan Fecr-i Âti Encümeni geniş bir şair ve yazar kadrosuna sahiptir. Bu kadroda, tam bir ahenk görülmemekle birlikte ferdi olarak sanat ve edebiyat adına önemli ilerlemeler sağlanır. Özellikle Fecr-i Âti şiiri, Servet-i Fünûn şiir estetiğinin bir devamı gibidir. Gerek Servet-i Fünûn, gerekse Fecr-i Âti şairlerinde, “sembolist ve empresyonist” etkiler kendini açıkça belli eder. Ayrıca bu etkilerin yanında, onların şiirlerinde devrin siyasi ve sosyal ortamından kaynaklanan içe kapanma, kötümserlik ve yalnızlık duyguları da hâkimdir. Fecr-i Âti Encümeni içinde Ahmet Haşim, Emin Bülend ve Tahsin Nahit şiirleriyle dikkat çeken şairlerdir. Modern Türk şiirinin kurucuları arasında yer alan Ahmet Haşim, şiir poetikası ile kendinden sonraki nesilleri de etkiler. Bu etki Emin Bülend’in manzumelerinde de görülür. Emin Bülend, Fecr-i Âti Encümeni içinde yer alan diğer şairlerden farklı olarak manzumelerinde “millî romantik duyuş tarzı”na yönelir. O, bu yönelişle bir tarih bilinci ve millî “kimlik inşası” oluşturmayı amaçlar. Balkan Savaşı’na gönüllü katılan şair, manzumelerini destansı bir etkiyle yazar. Onun destansı manzumelerinde kadim bir milletin tarihi anlatılır. Aslında Emin Bülend, bununla memleketin içinde bulunduğu kaotik ortamda, Türk gençliğine yeni bir heyecan duygusu aşılamak ister. Bunun için lirizmden yararlanır. Hamasi manzumelerinde Namık Kemal’in etkisinde kalan Emin Bülend, bu tarz şiirlerinde doğal bir lirik akış sağlar. İçe kapanık bir kişilik sergileyen şair, sağlığında şiirlerini bir araya getirip yayımlamaz. Salih Zeki Aktay, şairin ölümünden sonra dergilerde dağınık hâlde bulunan şiirlerini kitaplaştırır. Bu çalışmada, Emin Bülend’in Fecr-i Âti Encümeni içindeki yeri, şiir anlayışı ve aynı zamanda onun sporcu kişiliği üzerinde duruldu.

Anahtar Kelimeler: