Özet:

Özet İlköğretim 7. sınıf Türkçe dersi konuşma eğitiminin telaffuz, vurgu ve tonlama konularının dinleme destekli öğretimine yönelik olarak tarafımızdan hazırlanan dinleme destekli öğretim materyalleri ile aynı konuların dilbilgisi kuralları çerçevesinde öğretimine yönelik hazırlanan yazılı materyalleri kullanan öğrencilerin konuşma becerileri arasındaki farkı belirlemek amacıyla yapılan bu araştırma “kontrol gruplu ön test ve son test” modele dayalı deneysel bir çalışmadır. Araştırma 2012-2013 öğretim yılında Mersin-Erdemli Mehmet Akif Ersoy İmam Hatip Orta Okulu ve Turgut Özal İlköğretim Okulu’nda öğrenim gören 7. sınıf öğrencileri üzerinde yapılmıştır. Bu okulların 7. sınıflarında öğrenim gören 73 öğrenciye araştırmanın veri toplama aracı ön test olarak uygulanmıştır. Yapılan ön test uygulamasından sonra araştırma denekleri bu 73 öğrenci arasından seçilmiştir. Araştırma sürecinde, telaffuz, vurgu ve tonlama konularının öğretiminde, kontrol gruplarında araştırmacı tarafından hazırlanan telaffuz, vurgu ve tonlama konularının dilbilgisi kuralları çerçevesinde işlendiği yazılı materyallerle; deney gruplarında ise yine araştırmacı tarafından hazırlanan dinleme destekli materyallerle öğretim gerçekleştirilmiştir. Uygulama sürecinin başında bütün gruplardan hazırlıklı konuşmaların, hazırlıksız konuşmaların, farklı vurgularla anlamı değişen cümlelerin ve farklı tonlamalarla duygu değeri değişen cümlelerin ses kayıtları ön test olarak alınmış, aynı veri toplama araçları, uygulamanın sonunda son test olarak yeniden tatbik edilmiştir. Telaffuz, vurgu ve tonlama konuları, 8 haftalık bir zaman dilimi içerisinde, hazırlanan öğretim materyalleri vasıtasıyla işlenmiştir. Deneysel işlemin sonrasında deney ve kontrol gruplarının ses kayıtları ön test- son test başarı yüzdeleri arasındaki farkı vurgu ve tonlama becerisi bakımından ortaya koymak amacıyla, veriler ‘Praat’ ses analiz programında çözümlenmiştir. Tonlama becerisinde öğrencilerin tonlama becerisi uzmanların tonlamaları ile karşılaştırılmıştır. Ayrıca telaffuz kusurları, araştırmacı tarafından kontrol listesi olarak hazırlanan ‘Telaffuz Kusurları Tespit Formu’ aracılığıyla ve gözlem yöntemiyle tespit edilmiştir. Yapılan analizler sonucunda deney grupları ve kontrol grupları arasında kelime vurgusu, kelime grubu vurgusu, cümle vurgusu, tonlama ve telaffuz becerilerindeki başarı bakımından istatistiksel olarak önemli bir fark bulunmuştur. Bulgular, araştırmada denenen konuşma eğitimin telaffuz, vurgu ve tonlama konularının dinleme destekli öğretiminin, bu konuların dilbilgisi kuralları çerçevesinde hazırlanan yazılı materyallerle öğretiminden ilköğretim 7. sınıf öğrencilerinin konuşma becerilerindeki başarıyı arttırmada daha etkili olduğunu ortaya koymuştur. Elde edilen bulgulara bağlı olarak, konuşma eğitiminin telaffuz, vurgu ve tonlama konularının öğretiminde, deney gruplarında kullanılan öğretim materyallerine benzer nitelikteki materyallerin kullanılabileceği önerilmiştir.

Anahtar Kelimeler: