Özet:

Abdülhalûk Uygur (1901-1933), Abdülkadir Abdülvaris Azizi (1826-1924) ve Kutluk Şevki (1876-1937) ile birlikte çağdaş Uygur şiirinin oluşmasına öncelik etmiş önemli bir şahsiyettir. Çok kısa süren edebî hayatına rağmen bilinçli olarak cahil bırakılan ve esaret altında yaşayan Uygur Türklerini uyandırmak amacıyla şiirler yazmış ve şiirlerinde halkın diline yakın, sade bir dil ve üslup kullanmıştır. Onun şiirlerinde kullandığı bu dil ve üslup, yeni Uygur edebî dilinin oluşmasında da temel vazifesi görmüştür. Bu makalede Abdülhalûk Uygur’un şiirlerinde kullandığı dil ve üslubun en önemli unsurlarından biri olan fiilimsi ekleri ele alınmıştır. Çalışmada kullanılan şiirler, Abdülhalûk Uygur ile ilgili olarak Türkiye’de yapılmış en önemli yayınlardan biri olan Prof. Dr. Alimcan İNAYET’in “Abdülhalûk Uygur ve Şiirleri” adlı eserinden alınmıştır. Şiirlerde bulunan isim-fiil, sıfat-fiil ve zarf-fiil biçimleri tespit edilerek kullanılışlarındaki incelikler bir dil üslup özelliği olarak belirlenmeye çalışılmıştır.

Anahtar Kelimeler: