Özet:

Anlatı türlerinin temel unsurlarından biri olan anlatıcı ve bakış açısı, kurguyu etkileyen bir öneme sahiptir. Bu nedenle bir eserdeki anlatıcı ve bakış açısının incelenmesi eserin derin anlam yapısının çözümlenmesinde etkilidir. Çocukların saf duygu ve düşünceleri, gerçekliğin ifade edilmesinde ve toplumsal yozlaşmanın eleştirilmesinde yazar için oldukça etkili bir yoldur. Çocuğun kullandığı ve algıladığı dil ile yetişkin okurun kullandığı dil farkı, eserde bir çift katmanlılık oluşturur. Yazarın ve okurun yetişkin olması, çocuk anlatıcının anlatısı ile aralarında bir mesafe meydana getirir. Bu çalışmada son dönem Türk hikâyeciliğinde “Yeni Gelenekçiler” olarak anılan hikâye yazarlarından Hüseyin Su’nun bazı hikâyelerinde kullandığı çocuk anlatıcı ve bakış açısını; anlatıcı ve anlatı mesafesi, çift katmanlılık, değer yargılarının eleştirisi, kültürel ve toplumsal önyargıların ötesindeki gerçeklik başlıkları altında inceleyeceğiz. Hikâyelerde çocuk anlatıcı ve bakış açısının kullanılması yazara geleneğin anlatılması ve modern zamanda kaybolan değerlerin eleştirilmesi açısından önemli bir imkân sunmaktadır.

Anahtar Kelimeler: