Özet:

1961 Anayasası ile birlikte Türkiye Cumhuriyeti, koalisyon ve azınlık hükümetleriyle tanışmıştır. 1971 yılında Millet Meclisi’nde okunan askeri muhtıra ile başlayan ara dönemden sonra kurulan hükümetlerin hiçbiri bir partinin, tek başına iktidarı şeklinde gerçekleşmemiştir. 1970’li yılların en uzun süre görev yapan hükümetleri olan Milliyetçi Cephe Hükümetleri de koalisyon hükümetleridir. Bu hükümetler, Kıbrıs meselesi, Kıta Sahanlığı sorunu ve ABD ambargosu gibi dış sorunların yanı sıra, siyasal şiddet olayları, gün geçtikçe dozunu arttıran kutuplaşmanın toplumun her kesimine yayılması, ekonomik problemler ve istikrarsız siyasi ortam gibi iç sorunların da olduğu bir dönemde kurularak göreve gelmişlerdir. Söz konusu hükümetler, anti-komünizm felsefesiyle hareket etmiş, milliyetçilik fikriyle bir araya gelmiş ve iktidarı sola teslim etmemeyi hedeflemişlerdir. Hükümeti oluşturan bu sağ partilerin, milliyetçi oldukları ve ideolojik olarak bir birliktelik halinde oldukları söylenebilir. Ancak bu partilerin tümü, bünyelerinde milliyetçi hassasiyetler barındırmalarına rağmen birbirlerinden farklı milliyetçilik anlayışlarına sahiptir. Makale, genel olarak Türk milliyetçiliğini inceledikten sonra, bu partilerin milliyetçilik anlayışlarının hangi tür milliyetçiliğin içine girdiğini ortaya koymayı hedeflemektedir.

Anahtar Kelimeler: