Özet:

Gelenek, günlük dildeki karşılığından dine, iktisattan sosyolojiye, geniş bir anlam çerçevesine sahip olan ve tartışmaların odağındaki yerini her zaman ve her zeminde koruyan bir kavram olarak karşımıza çıkmaktadır. “Süreklilik” ve bu sürekliliği değişime karşı ısrarlı bir biçimde sürdürme, geleneğin var oluş sebebidir. Geleneğe ilgi duyan Türk şairlerinin önemli ölçüde geleneği biçimden ziyade duygu ve düşünce planında ele aldıkları ve bu doğrultuda bir yoruma ulaşma çabası içerisinde oldukları görülür. Bu şairlerden biri de Arif Ay’dır. O da şiirin gelenek içerisinde neşv ü nema bulduğuna ve gelenekten kopuk bir şiirin uzun soluklu olamayacağına inanır. Bu inançla da şiirlerinde geçmişle bir bağ kurar. Arif Ay’ın şiir kaynaklarına inildiğinde Yunus Emre ile Karacaoğlan’ın onun şiirini besleyen iki temel şahsiyet olduğu görülür. Her iki şahsiyet de onun şiirinde birer duyarlık olarak yer alırlar. Zengin bir imaj dünyasına sahip olan Arif Ay, gelenek karşısındaki duyarlı tutumuyla bilinen şairlerden biridir. Onun şiirleriyle geleneksel şiir duyarlılığına ulaşırız. O, halk şiirinin dize yapısı ile serbest şiirin ahengini başarıyla birleştirmiş şâirlerden birisidir.

Anahtar Kelimeler: