Özet:

Haberleşme hürriyeti, Anayasa’nın 22. maddesinde teminat altına alınan temel hak ve özgürlüklerden birisidir. Ceza infaz kurumunda bulunan hükümlülerin dış dünya ile bağlantılarını sağlayan araçların başında mektup, faks ve telefonla iletişim gelmektedir. Anayasa Mahkemesi, Anayasa’nın 22. maddesinin üçüncü fıkrası doğrultusunda ceza infaz kurumlarını, istisnai nitelikteki kamu kurum ve kuruluşu olarak kabul etmektedir. Yani ceza infaz kurumunda bulunan hükümlülerin haberleşme hürriyeti Anayasa’nın 22. maddesinin ikinci fıkrasında istenen hâkim kararı aranmaksızın ilgili mevzuat çerçevesinde sınırlandırılabilir. Öte yandan haberleşme hürriyeti kapsamında devletin negatif ve pozitif yükümlülükleri bulunmaktadır. Yapılan bireysel başvuruların niteliğine bakıldığında daha çok negatif yükümlülüklerinin ihlal edildiğinden şikâyet edildiği görülmektedir. Söz konusu şikâyetlere ilişkin başvurularda, demokratik toplum düzeninde gereklilik ve ölçülülük ilkesi yönünden yapılan değerlendirmelerde, müdahalede kullanılan gerekçelerin ilgili ve yeterli olup olmadığına bakılmaktadır. Dolayısıyla bu değerlendirme yapılırken daha çok Ceza İnfaz Kurumu Disiplin Kurulu Başkanlıkları ile İnfaz Hâkimliklerinin gerekçeleri dikkate alınmaktadır.

Anahtar Kelimeler: