Özet:

Geçmiş yıllarda ülke içerisinden gelen talepleri yeteri kadar önemsemeyen turizm işletmelerinin çoğu, günümüzde iç turizmin önemini geç de olsa anlamış ve yurtiçi turizm pazarından daha fazla pay alabilmek için farklı etkinlikler ve girişimlerde bulunmaktadır. Türkiye’nin toplumsal yapısına katkısı olan ve dış turizme zemin hazırlayan iç turizme yönelik akademik çalışmaların da yetersiz olduğu görülmektedir. Özellikle Türkiye’de iç turizmin mekânsal analizine yönelik herhangi bir çalışmanın bulunmaması, bu çalışmanınönemli motivasyonunu oluşturmaktadır. Bu doğrultuda çalışmanın amacı, Türkiye’deki iç turizmin gelişim sürecini değerlendirdikten sonra, mekânsal istatistiksel yöntemler yardımıyla iç turizm hareketliliğinin yönünü, dağılımını ve değişimini analiz etmektir. Çalışmada, TÜİK ve Kültür ve Turizm Bakanlığı’nın işletme belgeli tesislerde konaklayan yerli turist sayılarının ilçelere göre dağılım verileri kullanılmıştır. Öncelikle Coğrafi Bilgi Sistemleri (CBS) aracılığı ile 2000 ve 2015 yıllarına ait yerli turistlerin konaklama sayılarının ilçelere göre mekânsal dağılımı haritalandırılmış daha sonra mekânsal veri analizi tekniklerinden Ağırlıklı Ortalama Merkezi, Ağırlıklı Standart Sapma Elipsi, Moran’s I ve LISA kullanılarak iç turizmin mekânsal ilişkileri ve kümelenmesi analiz edilmiştir. Sonuç olarak, yerli turist talebinin dağılımında düşük derecede pozitif mekânsal oto-korelasyonun olduğu tespit edilmiştir. Bununla birlikte, yapılan planlamalara ve düzenlemelere rağmen, dış turizm kadar olmasa da Türkiye’de iç turizmin mekânsal ve mevsimsel bağımlılıktan nasıl kurtulacağı önemli bir tartışma konusudur.    

Anahtar Kelimeler: