Özet:

Heidegger düşüncesinde söz konusu olan, dil üzerine düşünmekten çok, dilin içinden, dil ile olan ilişkimizi dönüştürmeyi amaçlayan bir deneyimdir. Her ne kadar bu durum, dili bir problem olarak ayrıştırmayı zorlaştırsa da, özsel soruların ortaya çıkmasına imkân tanımak için, dilin varlığının ya da özünün fenomenolojik alt yapısı üzerine düşünmek gereklidir. Makalenin giriş bölümünde, kısaca Derrida’ya değinerek, dil ve fenomenoloji ilişkisine yönelik bir çerçeve oluşturmayı hedefliyoruz. Göreceğimiz gibi, Heidegger düşüncesinde dil uzun yıllar bir problem olarak ortaya çıkmamış, hatta Varlık ve Zaman’da dil bir araç olmaktan öteye gidememiştir. Yine de, açıktır ki eğer Derrida’dan öğrendiğimiz gibi, dil, sesin yani phone’nin kökeninde yatan bir problemse, Heidegger düşüncesinde, varlığa ait olmasıyla gizlenmenin ya da dile ait olmasıyla sessizliğin izini sürdükçe, dile fenomenolojik bir problem olarak yaklaşma şansını elde edebiliriz. Sonuç olarak, ses ve sessizlik ikiliğinde, dilin gösterme olarak bir Söyleme olduğu ve bu Söylemeyi tekrar söyleyerek insanın dil tarafından sahiplenildiğini görebiliriz.

Anahtar Kelimeler: