Özet:

Yeni medyanın kamusal alan niteliği, liberal ve eleştirel iletişim çalışmaları içerisinde birbirinden farklılaşan argümanlara dayalı bir tartışma uğrağı ile ele alınmıştır. Liberal kuramda kamusal alan yöneten ve yönetilen arasındaki ilişkinin kurulduğu bağımsız mecralar olarak değerlendirilirken, eleştirel yaklaşımda mülkiyet ve sermaye yapılanmasına bağlı eşitsiz güç ilişkilerinin sürdürüldüğü bir platform olarak görülmüştür. Çalışma kapsamında J. Habermas’ın kamusal alan kavrayışı tarihselin içerisinde geçirdiği dönüşüm ile birlikte incelenmiş, yeni kamusal alan yaklaşımları ‘literatür taraması’ ile karşılaştırmalı bir değerlendirmeye tabi tutulmuştur. Çalışmada yer alan literatür taraması, yeni kamusal alan olduğu iddia edilen yeni medyanın herkese erişim ve katılım sağlamasının önündeki engelleri göstermeye olanak sunmuştur. Çalışma eleştirel yaklaşımların sorgulayıcı yönüne vurgu yaparak ağı kontrol edenlerin ‘öznenin’ kendini ifade etme biçimleri üzerinde yaptığı belirlenime dikkat çekmektedir. 

Anahtar Kelimeler: