Özet:

Öz: İnsanoğlunun etrafındaki nesnelere, varlıklara ve insanlara alışkın hale gelme eğilimi, genellikle “alışma” olarak adlandırılan yadsınamaz bir konudur. Sanat (özellikle edebiyat) alışılmış olanı alışılmamış ve yeni olarak görmemize yardım eden şeydir. Edebiyatın belirgin bir özelliği olarak yabancılaştırma, okuyucuyu dünyayı aşina ve alışık biçimde görmekten kurtaran herhangi bir süreci ifade eder. Yabancılaştırma metotlarının çoğu; günlük dilin ve yaygın kavramların yaratıcı kullanımını kapsar. Bu makalenin amacı; İranlı modern şair Sohrâb Sepehrî’nin şiirlerinde yabancılaştırma metotlarından nasıl faydalandığını ve bu metotların okuyucuların günlük hayatlarına dair klişe, otomatik algı şekillerini değiştirme amacına nasıl hizmet ettiğini göstermektir. Anahtar Kelimeler: Yabancılaştırma, alışma, öne çıkarma, Sohrâb Sepehrî.   Abstract: The tendency of the human beings to get used to the things, people and objects around them is an undeniable matter which is usually referred to as habitualization. Art (and in particular literature) is what helps us see the familiar in an unfamiliar and fresh way. As a distinctive feature of literature, defamiliarization refers to any process which tears away the reader’s familiar and habitual ways of looking at the world. Most of the methods of defamiliarizing technique include the creative use of everyday language and common concepts. The aim of this article is to show how Sohrab Sepehri, the Iranian modern poet, has made use of various methods of defamiliarization in his poems and also, to indicate the ways that these techniques serve the aim of changing the reader’s mode of perception back from the trite, automatic patterns of everyday life. Keywords: Defamiliarization, habitualization, forgrounding, Sohrab Sepehri

Anahtar Kelimeler: