Özet:

Özet: Bu yazı, dünyada neoliberal politikaların yarattığı muazzam basınçla işçi sınıfı mücadelesinin geriletildiği, kamu hizmeti anlayışının giderek ortadan kaldırıldığı ve medya sektörünün uluslararası ölçekte genişlediği 1980’li yıllardan günümüze medya mülkiyetinde meydana gelen değişimlerin bir özetidir. Bu dönemde yoğun birleşme ve satınalmalarla çok kollu devasa yapılara dönüşen medya / iletişim sektörü, bir yandan iktisadi ve siyasi alanda daha etkin bir rol üstlenirken, diğer yandan, derinleşen toplumsal eşitsizliğin ve ayrımcılığın her çeşidinin yeniden üretiminde yeni işlevler kazanmıştır. Dünyada çok farklı siyasal biçimlerle tezahür eden bu politikalar, Türkiye’de 24 Ocak Kararları ve 12 Eylül darbesinin bileşiminden oluşan yeni bir hegemonya projesi ile hayata geçirilmiştir. Bu projenin bir parçası olarak medya sektörünün iktisadi, siyasi ve ideolojik olarak yeniden yapılanmasında ‘yeni bir medya mimarisi’ de görülür hale gelmiştir. Çalışmanın sonunda önerilen, her türlü olumsuzluğa rağmen alternatif bir iletişim ortamının ancak, emekçi sınıfların iktidarını hedefleyen politikalarla gerçekleştirilebileceğidir. Anahtar sözcükler: medya endüstrisi, neoliberalizm, yeni medya mimarisi, alternative iletişim   Abstract: This article provides a summary of the changes in the media sector since the 1980s where the labour struggle all around the world is weakend by the hard-hitting forces of neoliberal policies, public service ethos is gardually eradicated and media industries expanded world scale. During this period, the media/communication sector tranforming to gigantic enterprises through intense mergers and acquisations acquired new functions in the reproduction and widening of all sorts of social inequalities and dicrimination while acquiring a more active role in the political and economic spheres. These policies occuring in different ways in different places are adopted in Turkey with a new hegemony project emerged with the blending of austerity measures of ‘24 January decisions’ and the military coup of 12 September 1980. ‘A new media architecture’ has become visible during the economic, political and ideological restructuring of the media sector as an integral part of this project. This study suggests in conclusion that despite all the shortcomings, alternative communication can be established through policies targeting the working classes coming to power. Keywords: media industries, neoliberalism, new media architecture, alternative communication

Anahtar Kelimeler: