Abstract:

Bu çalışmada, XVI. yüzyıl şairlerinden Bâkî’nin şiirlerinde geçen “sâkî” mefhumu çeşitli yönleriyle incelenecektir. Şiirlerde geçen sâkî ile ilgili beyitler tespit edilmiş ve bu kavramdan hareketle, genelde meclis, özelde ise sâkî kavramı ele alınmıştır. Klasik Türk şiirinde sâkî, kimi zaman meclisin düzenleyicisi, kimi zaman ilgi çeken sevgilisidir, bazen de otoritedir. Tasavvufî anlamda ise sâkî, mürşit görevini icra eder. Divan şiirinde bezm, ilkbaharın gelişiyle renklenen, sosyal etkinlik alanıdır. Mekansal olarak bezm etkinlikleri gül bahçesinde icra edilir. Müziğiyle, şarabıyla, sâkîsiyle, sarhoşuyla… gerçek ya da mecazî anlamda canlı olduğu kadar, kendine özgü kuralları olan bir ortamdır. Şarabın kadehten kadehe dolaştığı içki meclisinin öznesi sâkîdir. Yani, sâkî  bu meclisin hizmetini yerine getiren bir gençtir.

Keywords: