Özet:

Osmanlı ülkesinde öteden beri çekirge istilaları ve buna bağlı kıtlık ile sosyo-ekonomik sıkıntılar var olmuştur. Ancak devletin son dönemlerinde özellikle de Birinci Dünya Savaşı yıllarında çekirge istilalarının Batı ve Güney Anadolu ile Halep ve Suriye vilayetlerini etkisi altına alması buralarda yaşayan ahaliyi âdeta canından bezdirmiştir. Felaketin önünü almak adına harekete geçen Ticaret ve Ziraat Nezâreti evvela mücadeleyi merkezden yönetmek adına 1912 yılında hazırlamış olduğu çekirge kanununun ve talimatnamelerin sıkı bir biçimde uygulanmasını sağlamıştır. Ardından da 1916 yılında Alman uzmanların öncülüğünde bir teşkilat vücuda getirmiştir. Böylece savaş şartlarının olumsuzluklarına rağmen daha etkin, bilinçli ve kurumsal bir mücadeleye geçilmiştir. Ulaşımdaki ve mevcut teknolojik yapıdaki imkânsızlıklara, mali yokluklara rağmen çekirge ile mücadeleye kayda değer mesai harcanmış, önemli bütçe ayrılmıştır. Savaş yılları boyunca eldeki imkânlar nispetinde bu işte zaafiyete meydan verilmemiştir. Geleneksel yöntemlerle beraber güncel itlaf metotlarının pratiğe dökülmesine, ahalinin topyekûn mücadele noktasında bilinçlendirilmesine, her türlü vasıta kullanılarak çalışmalara katılımının teminine gayret edilmiştir. Yerel mülkî ve askerî kadrolardan maksimum derecede istifade edilmiştir. Nihayet emekler boşa gitmemiş ve içerideki bu seferberlik hali karşılık bulmuştur

Anahtar Kelimeler: