Özet:

Türkiye 2000’li yıllara kadar yüksek doğurganlık ve düşük ölümlülük oranlarına şahit olmuştur. Genç nüfus yapısı, büyüyen nüfus için altyapı ihtiyacı ve üreem sağlığı Türkiye’nin tarihi boyunca politika yapıcıların gündeminde olmuştur. Toplam doğurganlık oranının yenilenme düzeyinin altına inmesinden sonra, son yıllarda yeni bir politika çerçevesi arayışı konusunda canlı tartışmalar görünür hale gelmiştir. 1923 yılında Türkiye Cumhuriyeti kurulduğundan 1960’lı yılların başına kadar pronatalist politikalar etkili olmuştur. 1962 yılında ilk Kalkınma Planı’ndan sonraki politika değişikliği 2000 yılına kadar antinatalist bir yönde olmuştur. 2000 ve 2012 yılları arasında net olarak bir politika kategorisine konulamayan dönem sonrasında Hükümetin tercihi pronatalist politikalar yönünde olmuş ve bu amaç için bürokrasi yeni politikalar geliştirmesi konusunda hareketlendirilmiştir. Bu makale, Türkiye’nin doğurganlık politikalarını ve demografik dönüşüm sürecini özetleyerek muhtemel yeni politika seçeneklerini değerlendirmektedir

Anahtar Kelimeler: