Özet:

Bu çalışmanın amacı ortaokul matematik öğretmen adaylarının örüntüler bağlamında genellemelerini incelemek, genellemeler için ortaya koydukları doğrulamalarını keşfetmek ve yapılan genelleme ile doğrulama arasındaki ilişkiyi saptamaktır. Temel nitel araştırma yaklaşımının benimsendiği ve sekiz öğretmen adayı ile gerçekleştirilen bu çalışmada, verilerin toplanması klinik görüşme tekniği aracılığıyla gerçekleştirilmiş ve veri toplama aracı olarak doğrusal ilişki içeren ve içermeyen örüntü görevleri kullanılmıştır. Klinik görüşme verileri tematik analiz yöntemi kullanılarak analiz edilmiştir. Çalışma bulguları öğretmen adaylarının örüntüleri genelleme sürecinde belirgin ve belirgin olmayan muhakemeleri kullandıklarını ve doğrulama sürecinde ise tümdengelim ve tümevarım yöntemlerini benimsediklerini ortaya koymuştur. Belirgin muhakemeyi kullanan adayların doğrulama sürecinde genel olarak tümdengelim ve tümevarım yöntemlerini kullanırken, belirgin olmayan muhakemede bulunan adayların ise sadece tümevarım yöntemini kullandıkları bazı adayların da doğrulamalarının deneysel deliller ve dış otoriteden destek alma düzeyinde kaldıklarını göstermiştir. Çalışmada önemli görülen iki sonucun şekil aracılığıyla verilen örüntü görevlerinin genelleme ve doğrulama süreçlerini desteklemesi ve doğrulama yapmanın genelleme yapmayı katkı sağlaması olduğu söylenebilir. Öğretmen eğitiminde alan bilgisi ve alan öğretimine yönelik derslerde genelleme ve doğrulama süreçleri üzerinde adayların daha derin bir anlayış kazanmaları sağlanması önerilebilir.

Anahtar Kelimeler: