Özet:

İktisadi ve sosyal politikaların belirlenmesinde de temel bir unsur olan nüfustaki değişimler, özellikle yirminci yüzyıldan itibaren, boyutları ve etkilerinin büyüklüğü açısından gelişmiş ülkeler başta olmak üzere çoğu ülkenin gündemindeki yerini alan bir konu halini almıştır. Genç nüfusun azalırken yaşlı nüfusun toplam nüfus içindeki payının giderek artmasını ifade eden ve nüfusun yaşlanması şeklinde tanımlanabilecek bu değişim, diğer yandan iş gücü arzını oluşturan 15-64 yaş aralığındaki nüfusun giderek daralırken, bu yaş grubu içinde yaşlıların payının artması gerçeğini de beraberinde getirmektedir. Mevcut durumda dünya ve gelişmiş ülkelerin karşı karşıya oldukları azalan ve yaşlanan iş gücü problemi, Türkiye’de henüz tartışmaya açılmamış bir konudur. Bu çalışmanın amacı, birkaç on yılda şu anda sahip olduğu genç iş gücünü yitirmeye başlayacak ve özellikle gelişmiş ülkelerde yaşanan yaşlı istihdam sorunuyla karşılaşacak Türkiye’nin yaşlı iş gücünün genel görünümünü ve bu kesimin iş gücüne katılımını değerlendirmektir. Türkiye’nin sahip olduğu iş gücü potansiyelini tüm yaş gruplarını sisteme dahil ederek, özellikle iş gücünden erken emeklilik olanakları nedeniyle oldukça erken yaşlarda ayrılan ve önemli bir iş gücü rezervi olan yaşlı iş gücünün aşamalı emeklilik gibi alternatif emeklilik planlarıyla sistemde daha uzun süreler kalmalarını ödüllendirici uygulamaların geliştirilmesinin gelecekte karşılaşılması oldukça muhtemel yaşlı iş gücü riskine karşı pro-aktif önlemler alınması açısından önemli olduğu düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler: