Abstract:

Okul öncesi eğitimin önemi yadsınamaz bir gerçektir. Çocuğun yaşamında etkili olacak kişilik özelliklerinin, tutum ve davranışlarının temeli, bu dönemde atılmaktadır. Dolayısıyla bu dönemde çocuğa verilecek eğitimin kapsamı, niteliği oldukça önem taşımaktadır. Özellikle, “engellilik” konusunun toplumsal bir konu olduğu düşünüldüğünde; okul öncesi dönemde çocukların bu konuda bilinçlendirilmesi oldukça önemlidir. Bunun için; okul öncesi dönemde ‘engellilik’ konusunda düzenlenebilecek programları daha bilinçli ve özenli hazırlamak için normal gelişim gösteren çocuklarla (NGÇ) özel gereksinimli çocukların (ÖGÇ) birbirlerini ve kendilerini algılayışları hakkında ön bilgi sahibi olmak oldukça önemlidir. Böylelikle, çocukların ne bildiğinden hareketle; onlara daha yeterli ve doğru bilgiler aktarılabilecektir. Bu amaçla, örneklem grubunu oluşturan 56’ sı kız (28’i normal gelişim gösteren, 28’i engelli), 56’sı erkek (28’i normal gelişim gösteren, 28’I engelli) toplam 112 çocuğa, araştırmacılar tarafından oluşturulan soru formu, bireysel görüşme tekniği kullanılarak uygulanmıştır. Araştırmadan elde edilen veriler sayı değerleri ile ifade edilmiştir. Araştırma sonucunda;, çocukların çoğunluğunun (NGÇ:21, ÖGÇ:27) “çocuk” tanımlamasını “küçük” kavramına vurgu yaparak ortaya koydukları saptanmıştır. “Engelli Çocuk” tanımlamasını ise çocukların çoğunluğunun (NGÇ:31, ÖGÇ:21) yapamadığı bulunmuştur. Ayrıca, çocukların somut, gözlenebilir özelliklerinden dolayı “bedensel engelli” tanımını diğer engel türlerine göre daha kolay tanımladıkları bulunmuştur.

Keywords: