Özet:

Bu makalede İmâmiyye Şîası’nın Kur’ân’ın tahrifi konusuna yaklaşımı incelenmiştir. Müslümanlar nezdinde Kur’ân’a verilen önem malumdur. Şîa’nın İmâmiyye koluna mensup bazı âlimler mezhebin temel ilkelerinin Kur’an metni üzerinden temellendirilmesinde ayetleri farklı şekilde tevil etmekle kalmamış bazen daha da ileri giderek Kur’ân’ın tahrif edildiğini iddia etmişlerdir. Özellikle erken dönemde yoğun bir şekilde ağırlığı bulunan rivayet (ahbârî gelenek) kültürü içerisinde, imamet, velayet ve benzeri Şiî doktrininin temel parametreleri, bu tür rivayetler üzerinden değerlendirilmiştir. Ancak ilerleyen dönemlerde, özellikle Şeyh Sadûk, Şerif Murtazâ, Tûsî ve Tabersî gibi müfessirlerle birlikte bu anlayışta kayda değer bir dönüşüm gerçekleşmiş, böylece tahrif konusu, Sünnî literatürdekine önemli ölçüde benzerlik arz edecek şekilde, bir yorum süreci olarak ele alınmaya başlanmış, ideolojik düzlemden hermenötik düzleme intikal etmiştir. Bu makalede İmâmiye Şîası’nın tahrif iddiaları konusunda yer verdikleri rivayetler değerlendirilecek ve söz konusu dönüşümün tezahür ettiği önemli bazı noktalara işaret edilecektir

Anahtar Kelimeler: