Atıf Sayısı
12
Görüntüleme
168
İndirme
91
Mâtürîdî İslâm düşünce tarihinde hem kelâm hem de tefsir sahasında tanınmış bir âlimdir. Onun benimsediği ve tefsir sahasında âyetlerle ilgili yapılan açıklamaları sistematik bir çerçeveye oturtmayı mümkün kılan tefsir-te’vîl ayrımı bir hayli önemlidir. Mâtürîdî’nin kabul ettiği tefsir-te’vîl ayrımının hem içeriği hem de bu ayrımı yapmayı gerektiren temel saiklerin neler olduğu konusunda Sermerkandî’nin Te’vîlât şerhinin mukaddimesinde önemli bilgiler bulunmaktadır. Bu bilgilerden hareketle, tefsir-te’vîl ayrımının Mâtürîdî öncesine dayandığı, bu ayrımı yapmayı gerektiren problemle, daha önceki âlimlerin de meşgul olduğu, dolayısıyla Mâtürîdî’nin bu ayrımı seleflerinden tevârüs ettiği anlaşılmaktadır. Şerhte verilen bilgiler, ayrıca Mâtürîdî’ye göre, sahâbenin tefsir haricinde te’vîl de yaptığını, katʽî karineler kullanılarak yapılan açıklamaların da tefsir olduğunu göstermektedir. Haliyle bu durum, “tefsir, sahâbeye; te’vîl de fukahâya aittir” kabulünü esnetebilmeye, sahâbe ve fukahânın hem tefsir tem de te’vîl yapabildiklerini söylemeye imkân vermektedir. Bu makalede, Semerkandî’nin verdiği bilgiler de dikkate alınarak Mâtürîdî’de görülen tefsir-te’vîl ayrımının tümüyle kendisine ait olup olmadığı, ayrımın içeriği ve temel gerekçesi ele alınacak, ayrıca bu ayrım Te’vîlât’taki örnekler üzerinden incelenecektir. Özet: Mâtürîdî’nin tefsirinin kısa mukaddimesinde tefsir ve te’vîl kavramlarına dair önemli bir ayrım yapılmakta ve bu ayırım da özellikle çağdaş tefsir araştırmalarında ön plana çıkmaktadır. Zira taşıdığı değer açısından bakıldığında bu ayrım ve kavramlara yönelik açıklamalar bir yandan sonraki müfessirlerin tefsir yapabilme meşruiyetini bir yandan da tefsir literatüründe yer bulan açıklamaların kesinlik açısından bilgi değerini ifade etmektedir. Te’vîlât mukaddimesinde tefsir muradın kesin olarak tespit edilmesi olarak tarif edilmektedir. Âyette/lafızda kesin bir murad tayini de ancak onun vahyedildiği şartlara yakinen vakıf olmaya bağlı kılınmaktadır. İlk muhataplar oldukları için bağlama ancak sahâbe şahid olduğundan dolayı tefsir de ancak sahabeye mahsus olmaktadır. Buna karşın te’vîl ise muradın kesin bir biçimde belirlenmesi olmayıp ihtimallerin ortaya konulması olarak açıklanmaktadır. Bu durumda te’vîl, sahâbe sonrası âlimlere hasredilmektedir. Mâtürîdî’nin günümüze ulaşan tefsirinin mukaddimesindeki bu kısa bilgilerin, onun görüşlerine yer veren diğer tefsir kaynaklarına bakıldığında kısmen eksik olduğu anlaşılmaktadır. Bu kaynakların başında Semerkandî’nin Şerhu’t-Te’vîlât’ı gelmektedir. Buradaki bilgilere göre Mâtürîdî, bazı alimlerin tefsir ve te’vîli birbirinden ayırt ettiklerini nakletmektedir. Bu ayrımlarda tefsir ya kesin bir beyân ya da nüzûl şartlarına vakıf olmayla ilgiliyken te’vîl âyetlerden anlamlar çıkarmak ve kesinlik iddiasında bulunmaksızın muhtemel anlamları ortaya koymak şeklinde tarif edilmektedir. Bu açıklamalar Te’vîlât’ın mukaddimesindeki tefsir-te’vîl ayrımının esasen Mâtürîdî öncesine dayandığını göstermektedir. Şerhu’t-te’vîlât’ın girişinde Mâtürîdî’nin bazı âlimlerden naklettiği bu açıklamaları daha sonra Ömer en-Nesefî, Mehâyimî ve Molla Hüsrev de aktarmaktadır. Bazı kaynaklarda benzer açıklamaları Mâtürîdî öncesinde en-Nadr b. Şümeyl, el-Hüseyin b. Fadl el-Becelî ve İbn Düreyd gibi âlimlerin yaptığı da nakledilmektedir. Mâtürîdî’nin Te’vîlât’daki kimi açıklamaları tefsir-te’vîl teorisini daha geniş düzeyde anlamaya imkân sağlamaktadır. Örnekler incelendiğinde Mâtürîdî’nin sahâbe tefsiri karşısında iki tür tavır sergilediği görülmektedir. Bunlardan birisi rivayet sahih/mütevâtirse muradın kesin olarak rivayette ifade edilen şey olduğunu belirtmesidir. İkincisi ise bu açıklamaları bazen kabul etmemesi ve ilave görüşler ileri sürmesidir. Kabul etmemesinin nedeni bazen rivayetleri güvenilir bulmaması bazen de sahâbenin te’vîl yaptığını düşünmesidir. Eğer böyleyse te’vîlin sadece sonrakilere hasredilmesi mutlaklaştırılmamalıdır. Zira sahâbe hem tefsir hem de te’vîl yapabilmektedir. Te’vîlât’daki örnekler kesin bir beyân olarak tanımlanan tefsirin hangi alanları kapsadığını da açıkça ortaya koymaktadır. Buna göre tefsir ilkin geçmişe ve geleceğe dair “gayb” alanıyla ilgilidir. İkinci olarak da anlamı ve uygulaması ancak Hz. Peygamber tarafından ortaya konulabilecek hususlara dair “beyân” bilgisi hakkındadır. Üçüncü açıdan ise tefsir âyetlerin indiği bağlamı bildiren “nüzûl” bilgileriyle ilişkilidir. Şerhu’t-te’vîlât’ın girişinde Mâtürîdî mütevâtir ve icmâ gibi kesinlik taşıyan delillere dayalı yapılan açıklamaların da tefsir kategorisine girdiğini söylemektedir. Ancak bu delillere aklî delilleri de ilave etmek gerekmektedir. Zira Mâtürîdî’nin epistemolojisinde aklî delil de önemli bir yer tutmaktadır. Hatta nasların doğruluğu öncelikle kesin aklî delillere dayalıdır. Önce ilahiyat meseleleri kesin aklî delillerle ispat edilmekte, sonra buna dayalı olarak nasların ifade ettiği anlamlar kesinlik ve doğruluk değeri kazanmaktadır. Aklın ilahiyat konularındaki kesin kabulleriyle bazı nasların ifade ettikleri birbirlerini teyit etmekte ve yorum sürecinde delil olarak kullanılmaktadır. Öyleyse bazı aklî deliller, icmâ ve mütevâtir haberler kesin bilgi sağladığından onlara dayalı açıklamalar da tefsir olarak görülmektedir. Mezkûr delilleri sahâbe sonrası müfessirlerin de kullandıkları dikkate alındığında tefsiri sadece sahâbenin değil sonrakilerin de yapabileceği sonucu çıkmaktadır. Bu durumda tefsirin sadece sahâbeye mahsus olmadığı, sonraki müfessirlerin te’vîlin yanı sıra tefsir de yapabildiği kabul edilmelidir. Bu delillere dayalı örneklere bakıldığında ise Te’vîlât’da iki farklı durumla karşılaşılmaktadır. İlki Mâtürîdî’nin tevâtürî ve icmâî delillere bazen bağlı kalması, bazen de onun özellikle icmâ bulunduğunu söylediği kabullerden farklı görüşler ileri sürmesidir. Bu deliller kesin olduğu için onlara bağlı kalması anlaşılır bir durumdur. Ancak icmâya muhalefet etmesinin muhtemel bir nedeni olarak icmânın kapsamına sadece sonraki nesillerin girdiğini düşünmesi söylenebilir. Zira Semerkandî’nin belirttiğine göre sahâbenin bir konudaki icmâsı kesin kabul edildiğinden Mâtürîdî’nin böyle bir bilgiye itiraz etmesi mümkün gözükmemektedir. Onun bazen icmâ bulunduğunu söylemesine rağmen diğer tefsirlerde böyle bir icmâdan bahsedilmemesinin, bazen farklı görüşlere yer verilmesinin nedeni olarak da icmâ karşısında diğer görüşlere itibar etmediği ya da nakledilen farklı görüşlerden haberdar olmadığı düşünülebilir. İkinci dikkat çekici durum ise şöyledir: Mâtürîdî’ye göre özellikle kesin aklî deliller, ilahiyata dair meselelerin sadece “varlık bilgisini” kesin olarak ortaya koyabilmektedir. Mâtürîdî bunların mahiyetinin kesin olarak bilinemeyeceğini, bunların mahiyetine dair yapılan açıklamaların ancak birer te’vîl olduğunu düşünmektedir. Bu sebeple Allah hakkındaki haberi sıfatların teşbih ve tecsim düşüncesine uygun olarak yorumlanmasını kesin olarak reddetmektedir.
The Islamic Qur’an is an Islamic Qur’an, and the Qur’an is an Islamic Qur’an, and the Qur’an is an Islamic Qur’an. The discernment that he adopts and makes it possible to sit in a systematic framework the explanations made about the verses in the field of interpretation are very important. There is a great deal of knowledge about the meaning of the meaning of the meaning of the meaning of the meaning of the meaning of the meaning of the meaning of the meaning of the meaning. It is clear from this movement that the distinction of the interpretation-to-evil is based on the Maturidi, the problem that requires to make this distinction, the previous allies are also busy, therefore the Maturidi has this distinction from their predecessors. The information given in the shadow also shows that according to Mâtürîdî, the Sahâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâbâ This is the case, "Tefsir, sahâbeye; te'vîl and fukahya belongs," and it is possible to say that the sahâbe and fukahya both can do the tefsir and te'vîl. In this article, the information provided by Semerkandî will also be taken into account whether the interpretation-te'vîl distinction seen in Mâtürîdî is entirely his own, the content and the basic reason for the distinction will be discussed, and this distinction will also be examined through the examples in the Mâtürîdîdîdî. In the short summary of the interpretation of the Maturidi, a significant distinction is made about the concepts of the interpretation and the interpretation of the interpretation, and this distinction is especially in the advance of contemporary interpretation research. From the point of view of its value, these distinctions and the explanations of the concepts, on the one hand, express the legitimacy of the subsequent inspectors to interpret, on the other hand, the accuracy of the explanations in the literature of the explanation. It is clear that the word is defined as the word of the word of the word of the word. It is only the one who has the right to do so, but the one who has the right to do so is the one who has the right to do so. They are the first witness, and they are the first witness, and they are the first witness, and they are the first witness. But the truth is that the truth is not the truth, but the truth is the truth, and the truth is the truth. And then, after that, the worship of the worship of the worship of the righteous. It is clear that these short information in the interpretation of the Maturidi to the present day is partially missing when it comes to other interpretation sources that include his opinions. This is the source of the shrimp of the shrimp of the shrimp. In this case, it is clear that the knowledge of the Qur’an and the knowledge of the Qur’an and the knowledge of the Qur’an and the knowledge of the Qur’an and the knowledge of the Qur’an and the knowledge of the Qur’an and the knowledge of the Qur’an. In these differences, the interpretation of either a certain statement or a non-founded condition is described in the form of making meaning from the verses of the Qur’an and revealing possible meanings without the claim of certainty. These explanations show that the distinction in the Te'vîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlîlî Thus, in the words of the Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him), the Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said, “The Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said, ‘The Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said: There are many different kinds of things that can be found in this book, such as: the Holy Spirit, the Holy Spirit, the Holy Spirit, the Holy Spirit, the Holy Spirit, the Holy Spirit, and the Holy Spirit. There is a great deal of understanding of the theory of the Qur’an, and there is a great deal of understanding of the theory. When the examples are examined, it is seen that the two kinds of attitudes are shown in the face of the Maturidian interpretation. One of them is that if the righteousness is true, the righteousness is clearly expressed in the righteous. The second is that they sometimes do not accept these statements and make additional opinions. The reason he doesn’t accept is that sometimes he doesn’t find the righteous righteous righteous righteous righteous righteous. If this is the case, then it is not necessary to give it only to the subsequent. It can be made by the righteous, and by the righteous. The examples in Te'vîlât also clearly show which areas of the explanation that is defined as a certain bean. According to this, the interpretation first relates to the field of "gayb" about the past and the future. Secondly, the meaning and application of the HZ. The knowledge of the Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) Thirdly, it is the meaning of the Qur’an, and the meaning of the Qur’an is the meaning of the Qur’an. In the words of the Prophet (peace and blessings of Allah be upon him), the Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said, “The Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said, ‘The Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said, ‘The Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said: However, these evidence must also be added to reasonable evidence. In the epistemology of Zira Maturidi, the mindful proof also holds an important place. Even the truth of the signs is based first on certain evidence. First, the theology issues are proofed with precise intellectual evidence, then the meanings expressed by the signs gain accuracy and accuracy. The mind with its clear acceptance of the theological subjects, some of its expressions confirm each other and are used as evidence in the commentary process. Therefore, some reasonable evidence, and humble news provide clear information on them, as well as explanations based on them. If you do not have the right to do so, then you will have the right to do so; if you do not have the right to do so, then you will have the right to do so; if you have the right to do so, then you will have the right to do so. In this case, it should be accepted that the interpretation does not belong only to the Sahabe, and that the subsequent inspectors can also do the interpretation. If you look at these examples, there are two different circumstances in Te'vîlât. The first is that the Maturidi is sometimes attached to the Tevaturi and the Immawi proofs, and sometimes it is different from the acceptance that he says that he is especially immawi. It is clear that the evidence is confident because it is dependent on them. But it can be said that as a possible reason to oppose it, it is possible that only the next generations will enter the scope of it. It is unlikely that he will be able to do so because he will not be able to do so because he will not be able to do so because he will not be able to do so. It may be thought that although he sometimes says that there is no ICMA in other interpretations that such a ICMA is not mentioned, it may also be thought that he is not aware of the other opinions or the different opinions transmitted against the ICMA as a reason for the place of different opinions. The second noticeable situation is as follows: according to the Maturidi,
Alan : İlahiyat
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
