Atıf Sayısı
5
Görüntüleme
31
İndirme
1
Bu çalışmada Georg Simmel’ın (1958-1918) kültür kavrayışını ele alıyorum. Simmel kültürün modern toplumda trajik bir kadere teslim olduğunu ileri sürer. Bu teslimiyetin arkasında toplumsal işbölümü mantığının genelliği yatar. Bu genellik uyarınca işbölümüne açık olmayan herhangi bir kültür formu bulmak zordur. Bununla birlikte Simmel’a göre, özne bir tek sanatta trajik kaderine teslim olmaz. Çünkü sanat, işbölümüne açık değildir. Umutsuz kötümserliğine rağmen Simmel, sanatı öznel tinin kurtuluşu için bir sığınak olarak görmeye devam eder. Oysa iki dünya savaşının ardından sanata şimdi bir kez daha bakıldığında, öznel tinin evrenselliğinin gerçekleşme alanı olarak, onun özneyi trajik kaderinden korumaya imkân sağlayıp sağlayamayacağını yeniden sormak gerekir. Bugün gerçekten hala bir kültür formu olarak sanattan söz edilebilir mi? Bu çalışmada aşağıdaki önermeleri vurguluyorum: 1. Kültürün tanımını nesnel olana bakarak yapmak, esere biçim veren canlı enerjiyi görmeyi engeller. 2. Georg Simmel kültürün trajik bir kadere sahip olduğunu ileri sürer. 3. Trajedi insanın zihninin bütün üretimlerini kuşatır. 4. Yalnızca sanatın alanında bir kurtuluşun olup olmadığı tartışılabilir. 5. Çünkü gerçek sanat, trajediye yol açan (genetik) gelişimimiz karşısında bir tür öze dönüştür. 6.Sanatın gerçekliğinin temel nitelikleri: Görünün alanında bulunuşu, otantik bir bakış geliştirebilişi ve kültürün diğer formlarına kıyasla, bireyin incelmişliği kaygısını üzerinden atışı.
In this study, I will discuss Georg Simmel's cultural understanding (1958-1918). Simmel claims that culture is surrendered to a tragic fate in modern society. Behind this submission lies the generality of the logic of social division. According to this generality, it is difficult to find any form of culture that is not open to division. However, according to Simmel, the essence cannot surrender to its tragic fate in a single art. The art is not open to the work. Despite his desperate pessimism, Simmel continues to see the art as a refuge for the liberation of the subjective tone. However, after the two world wars, when we now look at the art again, we must ask again whether the universality of the subjective tone, as the field of realization, will allow it to protect its essence from its tragic fate. Is it really possible to talk about art as a form of culture today? In this study, I emphasize the following suggestions: 1. Making the definition of culture by looking at the objective, prevents the view of the living energy that shapes the work. 2nd Georg Simmel claims that culture has a tragic fate. and 3. The tragedy surrounds all the production of the human mind. The fourth. It can only be discussed whether there is a liberation in the field of art. and 5. For true art is a kind of self-conversion in the face of our (genetic) development that leads to tragedy. The basic qualities of the reality of art: the presence in the field of appearance, the capacity to develop an authentic view and, compared to other forms of culture, the throwing of the individual’s concern about the subtility.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
