Özet:

Yaşam boyu öğrenme bireyin yaşamı boyunca bilgi edinme ve bu bilgiyi anlamlandırma sürecini kapsar. Bu öğrenme formal ya da informal olabilir. Bu nedenle birey her yerde ve her durumda öğrenme ger çekleştirebilir. Burada dikkat edilmesi gereken bilginin doğru edinilmesi ve kullanılabilir olmasıdır. Bu çalışmada amaç Eğitim Fakültesi öğrencileri ile Fen Edebiyat Fakültesi öğrencileri arasındaki yaşam boyu öğrenme eğilimlerinin mesleğe yönelik tutumları ile ilişkisini incelemektir. Bu doğrultuda iki fakülteden de son sınıf öğrencileri seçilmiştir. Türkçe Öğretmenliği son sınıf öğrencileri ve Fen Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı bölümünde Pedagojik Formasyon alan öğrencilere ölçekler uygulanmıştır. Veriler Coşkun Diker (2009) tarafından geliştirilen “Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri Ölçeği” ve Temizkan (2008) tarafından hazırlanan “Türkçe Öğretmenliği Mesleğine Yönelik Tutum Ölçeği” ile toplanmıştır. Elde edilen bulgulara göre; ortalamalara bakıldığında TDE öğretmen adaylarının daha iyi durumda olduğu tespit edilmiştir. Korelasyon sonuçlarına göre tutum ölçeğinin alt boyutlarından bazıları arasında anlamlı ilişki varken yaşam boyu öğrenme eğilimleri ile mesleğe bağlılık alt boyutu arasında negatif yönde zayıf bir ilişki tespit edilmiştir. Cinsiyet, yaş, bölüm ve mezun olunan lise türü değişkenlerine göre ise bazı farklılıklar tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler: