Görüntüleme
33
İndirme
11
Hikâye ve rivâyet sözcükleri Arap dilinde bilgi aktarım aracı olmakla birlikte aynı zamanda günümüzde bağımsız iki edebî türü (hikâye ve roman) ifade eden birer isimdir. Ne var ki bu iki kavram, ifade ettikleri asıl mana ve bu mana üzerine kurulu semantik gelişimlerinden bağımsız olarak birbirlerinin yerine yanlış bir şekilde kullanılabilmektedir. Bu nedenle manalarının ve semantik gelişimlerinin ortaya konulması, özellikle de rivâyet ile hikâye sözcüklerinin Arap dilinde şiir, lügat, sarf ve nahiv bilgisi ile İslâmî bilimlerde hadis, fıkıh ve tefsir bilgisi aktarımında kullanımının tespiti önem arz etmektedir. İşte bu araştırmanın amacı, terminoloji ve sözlük anlamları açısından bu iki sözcük arasındaki farkı ortaya koymak ve her ikisinin dil kökenlerini ve semantik gelişimlerini açıklayarak hatalı kullanımlarını önlemektir. Tanımlayıcı analitik yöntemle yürütülen bu araştırmamızda rivâyet sözcüğünün dilsel kökeni itibarıyla daha fazla dikkat ve kontrol gerektiren alanlarda kullanıldığı ve bu sözcüğün terim olarak nakledilen gerçek haberi yansıttığı ancak hikâyenin hakikat ve kurguyu barındırır bir şekilde canlandırma ve taklit etmeye yöneldiği sonucuna ulaşılmıştır. Rivâyet kelimesinin şiir ve hadis naklinde terim olarak yer aldığı, hikâye sözcüğünün ise sözlük anlamı çerçevesinde Arap lehçe bilgisine ait birikimin ve her alandaki kurgu ya da yaşanmış gerçek anlatılara ait malumatın aktarılmasında kullanıldığı tespit edilmiştir.
Although the words “ḥikāyah” and “riwāyah” are a means of transferring information in the Arabic Language, they are also names referring to two independent literary genres (i.e. story and novel) in our present day. However, these two concepts may be misused instead of each other without considering their actual meanings in which they were born and their semantic development based on this. For this reason, it is important to determine their meanings and semantic developments, especially to identify the use of the words “ḥikāyah” and “riwāyah” in Arabic language in the narration of poetry, dictionary, sarf (morphology) and nahv (syntax) knowledge, and the ḥadith, fiqh and tafseer in Islamic sciences. In this respect, the purpose of this study was to reveal the differences between these two words in terms of terminology and lexical meanings, and to avoid their misuse by explaining their linguistic origins and semantic developments. In this study, which was conducted with the descriptive analytical method, it was concluded that the word “riwāyah” was used in areas that necessitates more attention and control because of its linguistic origin; and also that, it reflected the actual news narrated as a term; but that the word “ḥikāyah” tended to animate and imitate the truth and fiction. It was also determined that the word “riwāyah” was included as a term in the transfer of poetry and ḥadith, and that “ḥikāyah” has been used for the transfer of the accumulation of Arabic dialectic knowledge in the framework of the lexical meaning and fiction or real narrations in each field.
Alan : İlahiyat
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
